شناخت خداوند یا همان مبدأ هستی همواره یکی از دغدغههای اصلی بشر بوده است. از اینرو بخش عمدهای از آموزههای ادیان آسمانی نیز در پاسخ به این دغدغه، به توصیف او اختصاص یافته است. اما از آن جهت که شناخت ذات او به دلایل عقلی و نقلی امکانپذیر نیست، حکمای الاهی و متکلمان و آموزههای وحیانی شناخت خداوند را در قلمرو صفات دانسته و صفات الاهی را به صفات معرِّف ذات و صفات مفسر فعل الاهی تقسیم نمودهاند. همانطور که صفات معرّف ذات و برگرفته از ذات کامل الاهی دارای ویژگیهایی است، صفات فعلی نیز که برگرفته از افعال الاهی است، دارای ویژگیها و معنای خاصی است. دراین مقاله، برآنیم تا بهلحاظ نظام معنایی، تفسیری هماهنگ و معنادار از صفات فعل ارائه داده، ویژگیهای خاص صفات فعلی را از دیدگاه متکلمان و حکماء مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.
امکان فقری نفس;البداء;قدرت خداوند;صفات سلبی;صفات ذات اضافه;اضافه اشراقی خالق و مخلوق;صفات فعل زائد بر ذات;عینیت صفات فعل و فعل;اضافه اشراقیه قیومی ;لحاظ ذاتی صفت فعلی;اتصاف صفات به قیود;صفات فعلی وجودی;صفات فعلی عدمی;نسبت اضلال به خداوند;صفات فعلی ممتنع ا