بررسی تحلیلی نظر علامه طباطبایی درباره قضا و قدر با رویکرد تفسیری ـ روایی ـ فلسفی
مرتضی حسینی شاهرودی، حسن نقی زاده و محمدعلی وطن دوست
مشهد
بهار و تابستان/1394
دانشگاه علوم اسلامی رضوی
علامه طباطبایی با وجود اینکه در مسئله قضای الهی بر خلاف رویکرد فلسفی رایج، قضا را تنها منحصر به عالم مجردات ندانسته و آن را به عالم ماده نیز سرایت داده و گام جدیدی در این زمینه برداشته و میان دیدگاه فلسفی رایج و دیدگاه قرآن و روایات، الفت و سازگاری بیشتری ایجاد نموده است، در وجودشناسی مسئلۀ قدر از این عمومیت دست کشیده و مرتبه قدر را تنها به عالم ماده نسبت داده است. در این مقاله تلاش شده است تا با رویکرد تفسیری، روایی و فلسفی، دیدگاه ایشان تحلیل و بررسی شود. در پایان این نتیجه به دست آمده است که قدر نیز مانند قضا در همه مراتب هستی راه دارد و تفاوت میان این دو تنها به اعتبار عقلی بازمیگردد. همچنین در ضمن نتیجهگیری کلی به پیامدهای نظر مختار اشاره شده است.
قضای علمی;عالم ماده;قدر علمی;قدر عینی;قضای عینی;توحید;احادیث و روایات;مجرد;تفسیر قرآن;مشیت الهی;
تقدیر;القضا و القدر;قضا و قدر در قرآن;ملازمه قضا و قدر ;قضا در عالم ماده ;انحصار قدر در عالم ماده;قضا و قدر در روایات;روایات عمومیت قدر;تقدم تقدیر بر قضا;ضرورت قدر;اختلاف اعتباری قضا و قدر;