عنوان

نظریه اعتبار – تفسیر در اندیشه علامه طباطبایی؛ مقدمه ای بر فلسفه الهی اسلام

فارسی

نظریه اعتبار – تفسیر در اندیشه علامه طباطبایی؛ مقدمه ای بر فلسفه الهی اسلام

زهیر انصاریان، رضا اکبریان و لطف الله نبوی

تهران

بهار و تابستان /1394

دانشگاه امام صادق (ع)

دیدگاه علامه طباطبایی درباره پیوند دین و فلسفه را می توان در دو مقام پدیداری و فهم ره گیری کرد. نسبت دین و فلسفه در مقام پدیداری از حیثیات مختلفی نظیر روش، مسائل، زبان و زمان مورد بررسی قرار می گیرد. در این نظریه به جهت مرموز و مجهول دانستن روش وحیانی امکان تبیین نسبتِ روشیِ دین و فلسفه وجود ندارد. متون دینی در تبیین معارف عالی خود از همان زبان مرسوم میان مردم بهره می برند که از جمله اعتباریات محسوب می شود و نسبت آن با حقایق محاکی از آن نسبت مثل به ممثل است. همچنین اوج دین از دیدگاه علامه طباطبایی زماناً متأخر از اوج فلسفه حادث شده است. مناسبات دین و فلسفه در مقام فهم نیز عبارت است از روش هایی زبانی مبتنی بر تفسیر قرآن به قرآن که دانش فلسفه را با فهم صحیح از متون دینی به جایگاهی می رساند که کمال آن در فلسفه ای دینی متجلی می شود که در آن همۀ قضایای نظری و عملی بالتحلیل به اصل توحید بازگشت داشته باشد.

دین;تعلیم آموزه های دینی;اعتبار - تفسیر;تمایز فلسفه دینی و الهی;فلسفه دینی;فلسفه (عام);مابعدالطبیعه;

وحی;هدف بعثت انبیا;حکمت نظری;برهان صدیقین;عقل عملی;زبان دینی;روش وحیانی;نسبت روشی دین و فلسفه;مقام پدیداری دین و فلسفه ;نسبت زبانی دین و فلسفه;مجهول بودن وحی;اعتبار مثالی الفاظ دینی;نظام سازی توحیدی;رابطه تاریخی دین و فلسفه;ظاهرگرایی;تفسیر قرآن به قرآن;

مقاله;