دلیل قانون یا دلیل حکما یکی از ادله قدیمی در اثبات نبوت عامه است. خلاصه آن این است که انسان برای رسیدن به کمال نیازمند زندگی اجتماعی زندگی است، لذا نیاز به قانون دارد تا اجتماع فرو نپاشد. این قانون باید وحیانی باشد وگرنه عدالت به دست نمیآید؛ درگیری و اختلاف بی پایان رخ میدهد و نسل بشر نابود می شود، زیرا دانش بشری همواره نقص نسبی دارد و بشر به مصالح خود اشراف ندارد، لذا قانون بشری مورد احترام مردم نبوده و ضمانت اجرایی ندارد. برخی چون خواجه نصیرالدین طوسی این دلیل را رد کرده اند. چنین نیست که بشری بودن قانون موجب نابودی نسل شده باشد؛ مشکل اختلاف در جامعه، ضمانت اجرایی و بی عدالتی، حتی با وجود قانون وحیانی نیز رفع نشده است. همچنین راه کارهایی برای ضمانت اجرایی قانون بشری و رعایت آن نیز در طول تاریخ در جوامع مختلف وجود داشته است. دلیل حکما اصلاحیه ای دارد به این صورت که اگر وحی نباشد، انسان مصالح دنیوی و اخروی خود را نمیفهمد، لذا اثبات عقلی زندگی پس از مرگ پیش فرض آن است. دلیل قانون با بیان اخیر، همان دلیل هدایت است که از متقنترین ادله در اثبات نبوت عامه است.
عقل ;نبوت;وحی;نبوت;قاعده لطف;قانون;
علامه طباطبایی;تکامل قوانین بشری;امکان بی نیازی از وحی;نبوت عامه;دلیل حکمت بر اثبات نبوت;حل اختلاف میان بشر;بقای نوع انسان;نقص عقل بشر;دلایل حکما بر نبوت;القسط;ابن سینا;مدنیت بالطبع;فلسفه سیاسی فارابی;مطهری;قانون الهی;خواجه نصیر طوسی;ملاصدرا;