عنوان

بررسی تطبیقی رابطه آموزه لطف با اختیار انسان از دیدگاه امامیه و کاتولیک

فارسی

بررسی تطبیقی رابطه آموزه لطف با اختیار انسان از دیدگاه امامیه و کاتولیک

علی حسنی , حسن دین پناه

قم

بهار و تابستان /1392

مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)

از موضوع‌های مشترک قابل بررسی میان امامیه و مسیحیت کاتولیک، ضرورت «فیض» یا «لطف» خداوند برای دستیابی انسان به سعادت و نجات است. در این راستا دو مذهب به اصل لطف خداوند توجه کامل دارند، اما طرحی که از آن ارائه می کنند، کاملا متفاوت است؛ به‌‌گونه‌ای که امامیه در ضمن طرح قاعده لطف، بر اختیار و اراده آزاد انسان برای رسیدن به رستگاری تاکید می ورزد، اما آیین کاتولیک در راستای طرح همه‌ جانبه حمایت از آموزه فیض، بر ضعف و ناتوانی اراده انسان، که بر اثر گناه نخستین سقوط کرده، برای رسیدن به سعادت تاکید می کند، و عامل تعیین‌ کننده در امر نجات را فیض خداوند می دانند. مقاله پیش روی با رویکرد نظری و اسنادی تلاش می کند رابطه اصل «لطف» با «اختیار» انسان را در مذهب امامیه و آیین کاتولیک به روش تطبیقی واکاوی کند، و در ادامه نتایج اصلی بیان شوند. مهم‌ترین نتیجه به‌دست‌ آمده آن است که جزء اخیر علت‌ تامه اعمال ارادی انسان از نگاه امامیه، «اختیار» و از دیدگاه کاتولیک، «فیض» الهی است.

لطف;نظریه فیض;جبر و اختیار;اختیار انسان;شیعه;کاتولیک;

جبر;علم ازلی خداوند;ایمان;هدایت خلق;گناه;ایمان گرایی;تکلیف از نظر کانت;قاعده لطف;آموزه نجات;نقش عقل نظری در اخلاق;حکمت در افعال الهی;رابطه فیض و اختیار;منجی گرایی مسیحی;علت تامه افعال ارادی;الهیات کاتولیک;نظریه امر بین امرین;نظریه تفویض;گناه نخستین;

مقاله;