كتاب «الإيضاح» يكى از قديمى ترين متون كلامى شيعه محسوب مى شود.فضل بن شاذان، اين كتاب را در اثبات حقانيت مذهب شيعه نوشته است. او از قرآن و روايات و براهين استفاده كرده تا استقامت طريقه شيعه اثنى عشر را اثبات كند.موضوع بحث كتاب، اساسى ترين مساله اختلافى شيعه و سنى مى باشد كه آن مساله امامت است.فضل بن شاذان در «الإيضاح» ابتداء منشأ اختلاف فرق اسلامى را بيان كرده و سپس به بيان آراء و عقائد فرق مى پردازد. او از آراء فرقه هاى جهميه، معتزله، جبريه، اصحاب حديث، مرجئه و خوارج را بيان مى كند. در ادامه از علماء و بزرگان اين فرقه ها بحث مي كند، سپس مولف فتاوا و اقوالى را از بزرگان اهل سنت نقل كرده و بعد از آن به احتجاجات بين شيعه و ديگر فرق و مذاهب و ادله رد حقانيت آنها مى پردازد.او در آخر به بعضى از شبهاتى كه عليه شيعه وارد شده است، جواب مى دهد.
کلام امامیه;امامت;اختلافات مذهبی;کلام;دفع شبهات;عقاید شیعه امامیه;شیعه شناسی;فرقه های شیعه;احادیث و روایات;دفاعیه، ردیه و پاسخ به شبهات;حقانیت مذهب شیعه;فرق کلامی;