یکــی از موضــوعات مهــم در اعتقــاد دینــی، موضــوع مهــدویت و مســأله ظهــور امامعصـر (ع) مـی باشـد. تمـام ادیـان الهـی بـدان معتقـد بـوده و همگـی در انتظـار منجـی آخرالزمان می باشند. در اسلام نیز توجه خاصی بدان مبذول شده و آیات و روایات فراوانـی به این امر اختصاص یافته است. اما سؤال اصلی و رسالت این مقالـه ا یـن اسـت کـه چـرا آنحضرت غائب شده اند؟ و آیـا در دوران غیبـت آن حضـرت، مـا معتقـدین و پیـروان منجـی مسئولیت و رسالتی در تحقّق ظهور داریم یا خیر؟ در این امر نظرها مختلف اسـت. برخـی از دیدگاه ها به گونه ای مطرح شده که هر نوع تکلیف و وظیفه را از ما سلب می نماید. ولـی دیدگاه درست اینگونه نیست. این مقاله می کوشد تا با توجه بـه آ یـات و روایـات و دلایل عقلی به بررسی این موضوع بپردازد و علت اصل غیبت منجی بشـریت کـه عـدم آمـادگی انسانهاسـت را بـه اثبـات برسـاند، و آنگـاه رسـالت مـا در آمـاده شـدن و آمـاده سـاختن و زمینه سازی ظهور آن مصلح کل را مشخص نماید.
امامت;امام مهدی;غیبت;مهدویت;شیعه شناسی;
شیخ طوسی;شهرستانی;احادیث نبوی و ظهور منتظر;تورات و وعده ظهور منتظر;ابن خلدون;ظهور امام عصر;امام جعفر صادق ع;مزامیر;جاماسب نامه;برتراند راسل (1872-1970);شارل دو مونتسکیو (1689-1755);تعامل امام و امت;خمول فطرت;ظهور منجی;آمادگی ظهور;علل غیبت امام عصر;مصلحت ا