واکاوی تحلیل خواجه طوسی از چگونگی استکمال انسان: اشتداد وجودی یا حرکت در اعراض؟ (از چالش تا ارمغان درخشش جوهری)
فرشته ابوالحسنی نیارکی , احد فرامرز قراملکی
قم
زمستان / 1393
مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی
مسئله این جستار، واکاوی تحلیل خواجه از کیفیت حرکت و استکمال نفس (اشتداد وجودی یا حرکت در اعراض) است. دیدگاه خواجه طوسی را می توان در دو مرحله بررسید: 1. قبل از تکون نفس: بیان خواجه برخلاف کون و فسادِ مشائی، ملتزم اثبات حرکت اشتدادی برای صورت نوعیه نفس است. 2. در طول حیات آدمی: اگرچه طوسی در مواضعی به زعم مشاء، حرکت جوهری نفس را ابطال می کند، اما در تحلیل سیستمی از آرای وی به ویژه در بررسی استکمال، تحقق وجودی آن در ابعاد، مراتب و مراحل آن، سرانجام وی، همگام با رأی نو افلاطونیان، اشراقیون و عرفا، ارمغان درخشش در اثبات نوعی اشتداد وجودی برای نفس است. درخشش طوسی به سبب در دست نداشتن مبانی سازگار در مسئله حرکت و علم النفس، جلوه گر نوعی ناسازگاری در نظریه پردازی اوست که این ناسازگاری با این حقیقت که وی در مراحل آغازین سیر اندیشه حرکت جوهری نفس است، توجیه می یابد؛ سیری که توسط صدرا به نهایت می رسد.
انسان شناسی;عرفان اسلامی;استکمال نفس;حرکت اشتدادی نفس;علم نفس;کمال علمی و عملی;حرکت در اعراض;
اتحاد عاقل و معقول;سلوک عرفانی;اصالت ماهیت;اصالت وجود;استکمال قبل از روح;حرکت بالعرض نفس;کمال اول;کمال ثانی;کمالات نظری نفس;تشبه به خدا;استکمال بالذات;مرتبه توحید;دیدگاه فلاسفه درباره حرکت نفس;نوافلاطونیان;نگاه عرفانی به کمال;عالم کون و فساد;مراحل سلوک;مر