آسیب شناسی کرامت انسان از منظر نهج البلاغه (عوامل و زمینه سازهای معرفتی)
صمد بهروز , عبدالله نصری
قم
تابستان و پاییز / 1394
مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی
ین تحقیق به بیان ارتباط بین باورها و شناخت های نادرست انسان از انسان و جهان هستی و کرامت انسانی، و اثرگذاری این باورها و شناختهای نادرست بر آسیب پذیری کرامت انسانی از منظر نهج البلاغه پرداخته است. جهل و ناآگاهی انسان از جایگاه خود در نظام آفرینش و پیامدهای سوء آن از قبیل گرایش به لذتهای دنیوی و مشغول شدن به خوشی های آن و فراموش کردن و غفلت از هدف متعالی انسانی و پرداختن به یک زندگی شبه حیوانی و اثرگذاری آن در سقوط انسان از مقام والای کرامت انسانی، در این مقاله مورد پژوهش واقع شده است. همچنین رابطه بین باور و شناخت نادرست انسان از جهان هستی - مانند تصور حیات طبیعی محض یا نگاه استقلالی به آن و نیز نگاه بدبینانه به آن - و آسیب پذیری کرامت انسانی، مورد بررسی واقع شده است.
کرامت ذاتی;کرامت اکتسابی;هدف خلقت انسان;امام خمینی;لذت گرایی;انسان شناسی;تکامل انسان;حیات حقیقی انسان;اهمیت انسان شناسی;موانع شناخت انسان;جایگاه انسان;جهل انسان به خود;فروختن خود به دنیا;حیات طبیعی محض;حقیقت گریزی;بی نیازی از وحی;فلاسفه بدبین;علی;سکولاریس