عنوان

نقد و بررسی کارآمدی منطق اثبات گرایانه درحوزه انسان پژوهی براساس اندیشه اسلامی

فارسی

نقد و بررسی کارآمدی منطق اثبات گرایانه درحوزه انسان پژوهی براساس اندیشه اسلامی

محمد جواد پیرمرادی

قم

زمستان / 1393

مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی

دگرگونی روش تحقیق از قیاس­ گرایی به استقراگرایی و در نهایت تعمیم آن از حوزه مطالعات طبیعت به قلمرو انسان با پیش ­فرضی اثبات­گرایانه، زمینه­ساز پیدایش علوم انسانی جدید گردید که متکفل انسان­ پژوهی علمی است. در این مقاله ناکارآمدی تئوریک و عملی منطق اثبات­گرایانه در قلمرو انسان ­پژوهی در جامعه اسلامی با روش تحلیلی - استنباطی و تفسیر مفهومی اسناد، بررسی و نشان داده شده است. از لحاظ نظری چهار دلیل برای ناکارآمدی منطق اثبات­گرایی ارائه شده است؛ مهم­ترین دلیل اثبات­گرایان برای بی­ معنایی گزاره­ های غیر تجربی - یعنی معیار تحقیق ­پذیری - خود تحقیق ­ناپذیر است. استقرا به­ عنوان تنها روش معتبر اثبات­گرا­ها ناکارآمد است و با چالش­های جدی مواجه می­ باشد. علم بی­ طرف و خالی از ارزش غیرممکن است و وجود ندارد. علم تجربی در حوزه شناخت انسان توانمند نیست. بنابراین نظریه علم واحد توهم است. از لحاظ عملی نیز ناکارآمدی این روش از دو جهت بررسی شده است: ناتوانی در تبیین ماهیت و رفتار انسان مطلوب جامعه اسلامی که نمونه کاملش رسول خدا(ص) است و همچنین تعارض بنیادین آنها با اسلام در روش­های حل مسئله.

تعلیم آموزه های دینی;انسان شناسی;انسان شناسی;اثبات گرایی;وحدت علم;استقرا گرایی;عینیت علم;

تجربه گرایی;کارل پوپر;ابطال پذیری;آگوست کنت;تجربه حسی;شناخت استقرایی;اصول تجربه گرایی;روش شناخت انسان;پیش فرض های انسان شناسی غربی;علم بیطرف;انحصار وجود در ماده;ماورای طبیعت;نگاه مادی به انسان;انسان در اسلام;سکولاریسم;فرانسیس بیکن;پیامبر;

مقاله;