۲۹۰ص؛ ۲۷س؛ ۱۶* ۵/۲۳سم؛ صفحه عنوان، صفحه آغاز دارای سرلوح با تکرار کلیشههای چاپی، صفحات مجدول، رکابه در پایین سمت چپ صفحات زوج، صفحه شمار در بالای صفحات در وسط میان دو پرانتز، عناوین روضه ها به خط نستعلیق حروفی، از کلیشه ستاره برای جداسازی عبارات و جملات و اشعار در جای جای کتاب استفاده شده است. فهرست مطالب، مهر دستی در انتهای کتاب با سجع "المطبعة المصریة ببولاق" دارد.
انجامه: هذا وقد تم طبع هذا الکتاب الفائق ذی المورد العذب والمنهل الرائق الموسوم بروض الاخیار المنتخب من ربیع الابرار ولعمری انه ... والحمد لله او لا وآخرا وباطنا وظاهرا والصلاة والسلام علی سیدنا الانام وعلی ٲهله وٲصحابه الکرام ونسٲله بجاههم حسن الختام تم
ابن الخطیب
خاص
منتخباتی از کتاب ادبی ربیع الابرار و نصوص الاخبار اثر شهیر جارالله ابوالقاسم محمود بن عمر زمخشری خوارزمی (د. ۵۳۸ق) است که در پنجاه روضه بر اساس ماده تاریخ صجاء بفضله به سال ۹۳۶ق (در بروکلمان ۹۲۲ق) به نام سلطان سلیمان خان قانونی (۹۲۶ - ۹۷۴ق) تنظیم گردیده است؛ منتخب این اثر در مقدمه ی کتاب گوید که: صچون علم محاضرات از جمله علوم نافع ادبیات عرب بود،علامه زمخشری اثری با عنوان ربیع الابرار نگاشت،لیکن چونکه آن اثر دریایی بدون ساحل بود،بر آن شدم تا نخب فوائد آن را به نحوی مختصر استخراج نمایم و مطالب و فوائدی را هم که خودم از کتب ادبی دیگران بهره برده ام،بدان بیافزایم ... . این اثر از آن جهت که از نظر ترتیب بندی بسیار پراکنده بود،محیی الدین محمود بن محمد قره باغی رومی (د. ۹۴۲ق) با افزودن شمه ای دیگر از لطایف ادبی،اشعار،هزلیات،حکایات،نوادر و ... روضه القراباغی یا به تعبیر دقیق تر کتاب جالب السرور را ساخت. این اثر همچنین از سوی احمد بن کوچک حسن بیک استانبولی متخلص به حمدی صحسن بیکزاده (د. ۱۰۴۶ق) با عنوان اصول الحکم فی نظام العالم به زبان ترکی خلاصه گردیده که نسخه ای از آن در کتابخانه ی بلدیه ی استانبول به شماره ی ص۴۹ موجود است؛ نیز نسخه ای از ترجمه ی ترکی دیگر آن اثر،از عاشق چلبی (د. ۹۷۹ق) در کتابخانه ی ملی اتریش در وین به شماره ی ص۳۷۸ معرفی شده است. از روض الاخیار چند نسخه ی دستنویس در کتابخانه ی مجلس موجود است که از آن جمله می توان به نسخه های شماره ی ص۷۱۵ط و ص۷۷۶۹ اشاره نمود. نسخه های متعددی نیز از این اثر در کتابخانه های داخل و خارج از کشور موجود است که توسط علیرضا قره بلوط در معجم التاریخ (ج۴،ص ۳۰۳۷)،برخی از آن ها،گزارش گردیده است