ارتباط دین و فلسفهازدیدگاه فخر رازی و ویتگنشتاین متاخر
[پایاننامه]
/محمدحسین مهدوی نژاد
؛استاد مشاور: حسین هوشنگی، رضااکبری
دانشگاه امام صادق(ع)، دانشکده الهیات و معارف اسلامی و ارشاد
، ۱۳۸۶
۴۶۲ص
چاپی
کتابنامه: ص.۴۴۶ - ۴۶۲ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
دوره دکتری الهیات(گرایش فلسفهو کلام اسلامی)
، دانشگاه امام صادق(ع)، دانشکده الهیات و معارف اسلامی و ارشاد
مساله رابطه دین و فلسفه ازمساله دین و فلسفه از مسائل مهم درعرضهالهیات و فلسفه دین است کهازدیرزمان توجه فیلسوفان و متکلمان ادیان مختلف رابه خود معطوف داشتهاست. ویتگنشتاین در دوره دوم حیات فلسفی خود، باتوجه به کاربرد کلمات برای شناخت معنای آن هاوباتاکید برتنوع کاربردهای زبان و کثرت بازی های زبانی، معتقد است که بازی های زبانی ازنحوه های زندگی گوناگون نشات می گیردو هرنحوهای از زندگی دارای خاص خوداست. گفتار دینی هم یک زبان مستقل با بازی یکتاست که در نحوهای از زندگی حک شده است و قوائد و منطق خاص خود را دارد. از سوی دیگر، با این که فخر رازی بر کارکرد عقل در اثبات حقانیت اصل دین و فهم معتقدات دینی تاکید می ورزد و منقولات را در پرتو معتقدات، معتبرمی شمارد، در دوره متاخر به محدودیت و ناتوانی عقل درکار خداشناسی و دشواری کارحقیقت شناسی توجه می یابد و با گرایش به شیوهاهل عرفان، راه عرفانی- قرآن را برمیگزیند و بدین سان، به(ایمان گرایی خرد پیشه) می گراید. در این پژوهش، دیدگاه فخر رازی و وینگنشتاین متاخر را در مساله رابطه دین و فلسفه با تاکید بر مبانی و پیش فرض ها و لوازم منطقی آن ها بیان کرده، مقایسه و ارزیابی هر یک از این دو دیدگاه را وجهه همت خویش ساخته ایم.واژگان کلید: دین، فلسف، ایمان گرایی، نظریه کاربردی زبان، بازی زبانی، نحوه زندگی، زبان دینی، باور دینی، فخر رازی، وینگنشتاین
فخر رازی، محمد بن عمر،۶۰۶ - ؟۵۴۴ ق. -- نظریه درباره دین و فلسفه
وینگشتاین، لودویگ،۱۹۵۱ - ۱۸۸۹ م -- نظریه درباره دین و فلسفه