حديث پس از قرآن،دومين وكارآمدترين منبع شناخت دين محسوب مي شود. وجريان جعل حديث از زمان حيات پيامبر(عليه السلام) آغاز گرديد، وبه تدريج رو به گسترش نهاد ودر زمان معاويه به اوج خود رسيد. پيامبر اكرم(صلي الله عليه وآله) مردم را هشدار ميداد كه بعد از اوافراد دروغگويي مي آيندكه سخنان جعلي به اونسبت مي دهند. اهل بيت(عليهم السلام) هم از ورود احاديث جعلي به حوزه حديث خبر دادند. وجامعه ي انساني را باراهكارهايي از خطر بزرگ جعل حديث آگاه مي كردند، وبا اقداماتي نظير؛تقسيم بندي راويان به چهارگروه، تربيت محدثاني براي شناختن روايات، تشويق اصحاب به ثبت روايات براي اينكه حديث فراموش نشود،يا اينكه حديث سند والگويي از حيث منبع ومرجع براي روايات باشد، وبه معرفي انواع رواياتي كه در جامعه رواج داشتند را مي پرداختند، وبعضي از احاديث رانقد يارد مي كردند، واجازه نقل روايت به راويان مي دادند، وسفارش اهل بيت(عليه السلام) به راويان اين بود كه اگر حديثي مي شنويد آن را به ما نشان دهيدتا اشتباه نقل نشود،و افراد جائل را معرفي مي كردند، وباآنان باقاطعيت برخورد مي كردند. اين جستار كوشيده با ارائه تصويري از اين روند برخورد درشرايط گوناگون، بتواند گامي مؤثر براي مراجعه به احاديث اهل بيت(عليهم السلام) خالي از هرگونه حديث جعلي درجامعه امروز مسلمان را داشته باشد وزمينه هاي باقي مانده وبايسته ها رابراي پژوهش هاي بيشتر رادر اين حوزه به تصوير بكشاند.