حقوق دریاها از منظر فقه امامیه و کنواسیون ۱۹۸۲ سازمان ملل متحد
[پایان نامه]
/ علی محمدی نجف آبادی
؛ استاد راهنما: مهدی رهبر
: دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)
، ۱۳۹۴
۱۴۲ ص
چاپی
کتابنامه: ص. ۱۳۹ - ۱۴۲؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
فقه و مبانی حقوق اسلامی
۱۳۹۴/۱۱/۲۰
۱۷
حقوق دریاها به عنوان مجموعه مقرراتی است که کشورها باید آنها را در روابط بین المللی خود در مناطق مختلف دریایی رعایت کنند. این حقوق شاخه¬ای از حقوق بین الملل عمومی است که به موضوعات مربوط به دریاها می¬پردازد و منبع اصلی آن، کنوانسیون سازمان ملل متحد مصوب 1982 می¬باشد که به قانون اساسی دریاها معروف است و به موضوعات مختلف دریایی از جمله حق دولت ها برای ماهیگیری و استخراج منابع از بستر اقیانوس ها و کنترل دریانوردی پرداخته است. در مباحث فقهی نیز دریا به عنوان یکی از مظاهر طبیعی و از جمله اموال عمومی و انفال است که استفاده از آن تابع شرایط و مقررات خاصی است که بسیاری از آن ها شبیه آنچه در کنوانسیون مطرح شده است، می¬باشد. در موارد متعدد از جمله رعایت عدالت در بهره¬برداری از دریاها، ضرر نزدن به منابع دریایی و حفظ منابع طبیعی،کنوانسیون با فقه امامیه منطبق است.از این رو، مجموع اموال و ثروت هایی که در کره¬ی زمین وجود دارد، متعلق به عموم ساکنان این کره است و مردم لازم است این حقیقت را تحقق بخشند و بدانند که عموم بشر، جامعه¬ای واحدند که تمامی اموال، متعلق به این جامعه است و بر تک تک افراد بشر واجب است که این اموال را حفظ نموده و از تخریب و نابودی آن جلوگیری نمایند. منظور از آلودگی وارد ساختن مستقیم یا غیر مستقیم هرگونه ضایعات زیان بخش توسط انسان به محیط زیست است که نتیجه چنین عملی، خطراتی را متوجه سلامت انسان و حیات جانوری یا گیاهی نموده، به امکانات زیستی صدماتی وارد ساخته یا سایر کاربردهای مشروع محیط زیست را مختل نماید.تطبیق احکام فقهی مربوط به دریا با آنچه در کنوانسیون 1982در مورد دریاها آمده، مورد نظر این پژوهش می¬باشد. اهمیت دانستن این حقوق به اندازه¬ی اهمیت حفظ دریاها برای انسان ها، ضروری می¬باشد وتبیین و دانستن محدوده و قیود مربوط به بهره¬برداری از دریاها می¬تواند مانع افراد سودجو و فرصت طلب از بهره برداری های ناروا از محیط دریاها شود.کلید واژه ها:دریا، حقوق دریا، کنوانسیون1982، انفال، آبهای آزاد