ویژگی خاص امام علی (ع) آن است که بسیاری از آموزه های دینی را در مقام حکومت در این حوزه تطبیق کرده اند. لذا دیدگاه هایی در مسائل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی دارند. حال مسئله اصلی این است که، خطوط کلی و روش های درست استفاده از مال و سرمایه ی مالی، از دیدگاه گفتا ر و رفتار آن حضرت، و پیامهای ایشان در حوزه چیست؟ الف) امام علی در مواردی از مال و ثروت به خوبی یاد کرده اند و آن را ابزاری جهت کسب خشنودی خداوند می شمارند ولی در اکثر موارد ازآن به عنوان بی تقوای و شهوت رانی یاد کرده اند. از نظر ایشان، اگر مال و ثروت در جهت کارهای خیر و به نیت قرب الهی جمع آوری شود، بسیار ممدوح است ولی متأسفانه در بیشتر موارد، عکس مطلب صادق است، یعنی افراد متمول، مال را برای رفاه و آسایش و خوشگذرانی بیشتر خود و خانواده خویش جمع آوری می کنند، لذا از عهده مسئولیت خطیری که خداوند بر دوش آن ها نهاده _ یعنی رسیدگی به فقرا و نیاز مندان_ شانه خالی می کنند. ب) نوع مصرف دارائی و ثروت، در نظر امام ملاک (ع) مطلوبیت ثروت قرار گرفته است. لذا از دیدگاه حضرت مالی که در مدار الهی خود در جریان است، یعنی در راه خدا و در مسیری صحیح مصرف می شود، نمی تواند عامل طغیان و شهوت رانی، و سبب فتنه فساد باشد. ج) از طرفی هم فقر یک معضل اجتماعی بسیار خطرناک است که در مباحث عمده اقتصادی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. فقر هم مانند دیگر مشکلات و معضلات، دارای عللی است، از جمله: بیکاری، انباشته شدن مال و سرمایه نزد ثروتمندان، اسراف و تبذیر، احتکا و انبار کردن کالا ها توسط عده ای خاص، گوشه گیری و عبادت کردن صرف، بخل و جمع آوری مال و سرمایه. امام علی (ع) مسئولیت ثروتمندان را در این بین بسیار مهم بیان می کنند، لذا از نظر ایشان، توانگران و ثروتمندان در کنار دولت و حکومت، مسوول تامین نیازهای فقرا هستند، چرا که خداوند در اموالشان حقی را برای فقرا مقرر داشته که باید ادا شود.
علی بن ابیطالب،(ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ق