قدرت نرم و امنيت پايدار جمهوري اسلامي ايران در پرتو بازتوليد سرمايه اجتماعي
/ امير قدسي
علمي- پژوهشي
از ديرهنگام مفهوم امنيت در مقام دانش واژه اي غليظ، قابل حس و خواستني، اما غيرشفاف، ديرادراک و توهم زا در تاريخ بشر حضور يافته و اين ابهام در بستر تغيير و تحولات پيچيده ناشي از فشردگي زمان و مکان در عصر انقلاب فناوري ارتباطات - اطلاعات روزافزون شده است. شايد «زندگي امن» نخستين و عالي ترين تمناي بشر است، زيرا در سايه تحقق آن ساير درخواست ها امکان تحقق مي يابد. از اين رو، «جامعه امن» در نگاه استراتژيست هاي مدرن زيربناي توسعه پايدار تلقي مي شود و در مقام اهميت، همنشين قدرت و منافع ملي است. هدف مقاله آن است که فرصت ها و چالش هاي تحقق امنيت پايدار جمهوري اسلامي ايران را با رويکرد قدرت نرم مورد بررسي قرار دهد. فرضيه تحقيق بر اين پايه استوار است که افزايش سرمايه اجتماعي به افزايش قدرت نرم و افزايش قدرت نرم به امنيت پايدار مي انجامد. از اين رو، سرمايه اجتماعي به مثابه «چسب اجتماعي»، دستاوردي است از روابط بين افراد و گروه ها که بدون اين روابط، به دست آوردن آنها ناممکن است. سرمايه اجتماعي مي تواند موجب تقويت همکاري و به طور هم زمان گسترش روابط حمايتي دوجانبه (مردم - مردم و حاکميت - مردم) شود. روش تحقيق بر پايه مطالعه اسناد مکتوب، اينترنتي و تحليل محتواست. نتيجه تحقيق مويد اين حکم الهي است: «فمن اعتدي عليکم، فاعتدوا عليه بمثل مااعتدي عليکم». لازمه موفقيت و پيروزي در رزمگاه جنگ نرم به کارگيري سلاحي از همان جنس است.