سند چشم انداز بيست ساله جمهوري اسلامي ايران مهمترين و عالي ترين سند بالادستي و به منزله راهنما و سندي فرابخش براي تامين امنيت پايدار در کشور، تهيه برنامه هاي پنج ساله کشور و بودجه ساليانه دولت است. اين سند تعيين کننده محورهاي پيشرفت ايران و راهبرد امنيتي و سياست خارجي کشور براي رسيدن به جايگاه اول منطقه اي در سال 1404 است. يکي از پيش شرط هاي تحقق چنين هدفي در اوضاع آشفته نظام بين المللي و نيز تحولات کشورهاي خاورميانه بر اثر بيداري اسلامي، نيل به وضعيت امنيت پايدار در جمهوري اسلامي ايران است. داشتن جامعه اي امن، باثبات، توسعه يافته و الهام بخش در افق 1404 از اهداف سند چشم انداز بيست ساله است. بدون تامين امنيت پايدار در برابر تهديدهاي متصور، امکان نيل به اهداف سند چشم انداز تقريبا غير ممکن است. افزايش تهديدهاي بين المللي آمريکا و اسرائيل عليه ايران از ضرورت هاي تلاش براي رسيدن به امنيت پايدار در کشور است. ايفاي نقش جايگاه اول منطقه اي بر اساس برنامه سند چشم انداز صرفا در شرايطي امکان پذير است که ايران اقدامات لازم را براي ايجاد تعادل، ثبات و همکاري هاي منطقه اي و بين المللي انجام دهد و امنيت پايدار را در کشور برقرار کند. در اين مقاله ضمن بررسي و ارزيابي چيستي و مفهوم امنيت در سند چشم انداز 1404، موضوع امنيت پايدار ايران بر اساس الگوي سند چشم انداز بررسي مي شود. در اين نوشتار، چشم انداز ايران به عنوان جامعه اي امن در سال 1404، مورد بررسي قرار مي گيرد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد که تعامل موثر و سازنده با ملت ها و دولت هاي جهان و نيز پيشرفت و توسعه اقتصادي مستمر پيش نياز نيل به «امنيت پايدار» در افق 1404 است.