بهره گيري از رهيافت هاي حقوق بين الملل در جهاني سازي اخلاق زيستي
/ محمدرضا دهشيري
، محمود عباسي، ابوالفضل اصغري
تبعيض ميان حقوق بشر و حقوق ديگر موجودات چون حيوانات و حقوق محيط زيست در دهه هاي اخير با بهره گيري از نگاه تجربه گراي غرب و در عين حال تعامل با سنن و فرهنگ هاي رقيب - که ارزش و احترامي ذاتي براي ساير موجودات قائل بوده اند- در حال کم رنگ شدن است، اما پيداست که در اين فاصله محيط زيست و در تحليل نهايي انسان خسارت هاي غيرقابل جبراني را از اين کم توجهي متحمل شده اند. اين همه در شرايطي است که در حقوق بين الملل و برخي فرهنگ ها تنها «انسان» و حقوق او مورد توجه و تاکيد نبوده و براي جهان پيرامون و در واقع شرکاي انسان در اين جهان نيز ارزش و حقوقي ذاتي قائل بوده اند، ديدگاهي که اگر با درکي متقابل از سوي غرب به عنوان خاستگاه اصلي حقوق بين الملل مدرن مورد توجه قرار مي گرفت، دست کم برخي مشکلات زيست محيطي امروز را شاهد نبوديم. در اين نوشتار جهاني سازي اخلاق زيستي، اهميت و ضرورت مفاهمه و تعامل موثر ميان فرهنگ هاي مختلف در عرصه حقوق بين الملل و بهره گيري از رهيافت هاي آن درحوزه اخلاق زيستي مورد تاکيد نگارندگان است.