اثرگذاری قدرت نرم در دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران
/ علي آدمي
، مهدي ذوالفقاري
قدرت نرم واژه اي است که در نظريه هاي روابط بين الملل براي توصيف توانايي يک مجموعه سياسي، مانند دولت به کار مي رود، توانايي اي که به طور مستقيم بر رفتار يا منافع ساير نهادهاي سياسي از طريق شيوه هاي فرهنگي و ايدئولوژيکي تأثيرگذار است. اين مفهوم در مقايسه با قدرت سخت معنا پيدا مي کند که به لحاظ تاريخي معيار واقعگرايانه و مسلط قدرت ملي محسوب شده و شاخص هاي سنجش آن کمّي و شامل مواردي چون جمعيت، سرمايه نظامي يا توليد ناخالص ملي است. درحالي که مؤلفه هاي قدرت نرم از اين فراتر بوده و عبارتند از فرهنگ، ارز شها، سياست خارجي و توليدات علمي و فنآوري. ديپلماسي عمومي نيز از مؤلفه هاي بسيار مهم قدرت نرم بوده و در واقع ترکيبي از چهار عامل فرهنگ، اقتصاد، علم و فنآوري و سياست است. ديپلماسي عمومي در واقع شامل طيفي از برنامه هاي کليدي، مانند تبادلات، فعاليت هاي پخش برنامه و اطلاعات و امور فرهنگي است که به مخاطبان بين المللي ارائه مي شود و آنها را درباره برنامه و اهدف دولت ها مطلع مي کند. نگارنده گان در اين مقاله به بررسي رابطه اثرگذار قدرت نرم ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران در عرصه سياست خارجي توجه داشته و درصدد بيان مؤلفه هاي قدرت نرم در اين صحنه بوده اند