در كتاب حاضر، نخست وضعيت موجود جهانگردي با عنوان ارتباط ميان فرهنگي در جهان معاصر بررسي شده است. نگارنده ضمن بررسي تاريخي، نقش تمدنساز جهانگردي را در خصوص دو تمدن اسلام و غرب بيان كرده است. سپس ضمن توضيح و تبيين عناصر و ويژگيهاي جهانگردي، بر مسالهي آسيبشناسي اين روند و ظهور جهانگردي توده به عنوان نتيجهي تودهاي شدن انسانها در دوران معاصر و شكلگيري جامعه، فرهنگ، و ارتباطات توده تاكيد شده و سعي گرديده وضعيت و ماهيت جهانگردي در جهان معاصر متاثر از تمدن غرب بررسي شود، و در ادامه روند توسعهي جهانگردي توده در جهان معاصر به همراه شرايط جهانگردي در جمهوري اسلامي ايران تبيين شده است. همچنين، جهانگردي از ديدگاه اسلام و منابع اسلامي با توجه بيشتر به آن چه در فرهنگ اسلامي در خصوص جهانگردي يافت ميشود، بررسي شده و در پايان با درنظر گرفتن سه حوزه ايران، اسلام، و جهان معاصر و با محوريت قراردادن ايران، راهكارهايي براي چگونگي توسعهي جهانگردي در كشور بر اساس عناصر جهانگردي به عنوان يك ارتباط ميانفرهنگي مطرح گرديده است.