پسامدرنیته و واکاوی دولت ملی دارای حاکمیت در نظریههای روابط بینالملل
[مقاله]
/ ابومحمد عسگرخانی
؛ دیان جانباز، محسن عباسزاده مرزبالی
رشته روابط بين الملل اساساً تحت سلطه گرايشات پوزيتيويستي - رئاليستي (و در شكل جديدتر آن، نئورئاليستي) قرار داشت و بر اين مبنا مفاهيمي را به عنوان مبناي تحليل روابط بين الملل و سياست جهاني ارائه مي كرد. اما از دهه 1980 به بعد و متاثر از تحولات ناشي از ظهور رهيافت هاي پسا ساختارگرا و پسامدرنيست در عرصه علوم اجتماعي، علم روابط بين الملل نيز دستخوش تحولاتي نظري شد. تاكيد متفكراني كه رويكرد پسامدرنيستي را در عرصه روابط بين الملل به كار بردند، بر اين است كه مفاهيم اساسي و پايه هاي تحليل نظريه هاي روابط بين الملل اساساً بر ساخته هايي نظري هستند كه رهيافت سنتي رئاليستي آنها را به مثابه واقعيت به عرصه تحليل روابط بين الملل تحميل كرد.