تجارت الکترونیکی به عنوان برایند دو انقلاب فناوری اطلاعات و ارتباطات و جهانیشدن و نیز یکی از مظاهر کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در اقتصاد و بازرگانی مطرح بوده و مزایای فراوان آن شامل حذف محدودیتهای زمانی و مکانی تجارت،کاهش هزیههای مبادلاتی، دسترسی تولیدکنندگان و فروشندگان به مشتریان زیاد،دسترسی مصرفکنندگان به تأمینکنندگان کالا و خدمات در سطح وسیع و...موجب توجه به این پدیده شده است.برای بهکارگیری تجارت الکترونیکی به عنوان فناوری نوین تجاری،باید زیرساختهای فنی،ارتباطی، مخابراتی،فرهنگی،حقوقی،قانونی و مدیریتی مهیا شود.هماکنون کشور ایران با توجه به شاخصهای مختلف و توسعه ناکافی زیرساختهای فنی،ارتباطی و مخابراتی در سطح کشور و وجود شکاف دیجیتالی،عدم آگاهی مردم نسبت به مزایای فراوان تجارت الکترونیکی،فقدان قوانین و مقررات مورد نیاز،یا اشکال در قوانین و مقررات موجود و...در بهکارگیری این فناوری به مشکلات عدیدهای مواجه است.دولت،برنامه جمع توسعه تجارت الکترونیکی را در مرداد 1384 تصویف کرد.پس از آن انتظار میرفت چنانچه وزارتخانهها و دستگاههای اجرایی ذی ربط وظایف خود را به موقع انجام دهند،حد اقل در پایان سال 1385،زیرساختهای لازم برای بهکارگیری تجارت الکترونیکی مهیا شود،که البته این اتفاق نیافتاد.ازاینرو در بخشی از مقاله حاضر وضعیت فعلی زیرساختهای مورد نیاز تجارت الکترونیکی در ایران بررسی و برنامههای لازم توسعه کاربرد تجارت الکترونیکی مطرح شده است.با توجه به اینکه هماکنون (*)عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات تهران. ایران در گاه اول مسیر توسعه تجارت الکترونیکی قرار دارد؛مهمترین موضوع،آمادگی زیرساختهای فنی و ارتباطی،آموزش نیروی انسانی متخصص،حقوقی و قانونی از سوی دولت است.اما بههرحال بخش خصوصی(شرکتها،بنگاههی اقتصادی و مردم)با آگاهی از مزایای این پدیده باید تقاضای لازم را دراینباره مطرح کرده و خود نیز با کسب آمادگی و مهیا کردن امکانات مورد نیاز،برای استفاده از این فناوری نوین تلاش کنند؛چرا که استفاده نکردن از فناوریهای نوین آنها را در عرصه رقابت بین المللی با شکست مواجه خواهد کرد.