فرایند جهانی شدن الگوهای بنیادین حاکم بر سیاستهای عمومی دولت - ملتها را به انحاء گوناگون، دگرگون ساخته است. یکی از کارویژه های اساسی و حیاتی واحدهای سیاسی ، که در عصر جهانی شدن نیاز به بازتعریف نقش و عملکرد خویش دارد، سیاستگذاری امنیتی است. پیامدهای امنیتی جهانی شدن، چالشها و معضلات امنیتی نوینی فراروی سیاست گذاران امنیتی جمهوری اسلامی ایران خواهد گشود که بارای مواجهه شدن با آنها، الگوهای سنتی سیاستگذاری امنیتی پاسخگو نخواهند بود. سیاست گذاری امنیتی در عصر جهانی شدن ، الزامات خاصی را می طلبد که هدف اساسی رساله حاضر ، طراحی یک مدل در این زمینه بوده است.به اعتقاد نگارنده، سیاستگذاران امنیتی جمهوری اسلامی ایران، اگر بخواهند در برابر معضلات امنیتی عصر جهانی شدن، به خوبی واکنش نشان دهند، باید ذهنیت نخبگان و ساخت دیوانسالاری های امنیتی خویش را با مقتضیات عصر جهانی شدن منطبق سازند. الزامات اساسی برای سیاستگذاری امنیتی ایران در عصر جهانی شدن عبارتند از : ۱)لزوم تصحیح و بازتعریف درک و برداشت سیاستگذاران امنیتی ایران نسبت به دو مفهوم امنیت و جهانی شدن ، به گونه ای که اولا تلقی نظامی و سلبی از امنیت جای خود را به برداشتی ایجابی و موسع از آن بدهد و ثانیا جهانی شدن به مثابه فرآیندی تلقی شود که در عین تهدیدزا بودن ، به انحاء مختلف می تواند فرصتهایی را نیز برای امنیت کشور فراهم سازد. لزوم کارآمدی ساخت دیوانسالاری امنیتی ایران در عصر جهانی شدن، به گونه ای که اولا متناسب با شرایط و مقتضیات عصر کنونی و براساس یک چشم انداز بلندمدت ، به بازتعریف و اولویت بندی اهداف امنیتی خویش اقدام نماید، ثانیا تغییرات ضروری و به هنگام در مولفه های درونی خود (ساختار سازمانی ، منابع انسانی ، منابع مالی ) ایجاد نماید. ثالثا با تحلیل دائمی محیطی امنیتی خویش ، برآورد واقع بینانه تهدیدات و فرصتهای ناشی از آن و مشروعیت بخشی به سیاستهای خویش از طریق جلب رضایت شهروندان ، مولفه های بیرونی خود را هدایت و مدیرت نماید و رابط با ارزیابی دائمی مولفه های درونی و بیرونی خود، به تصحیح و به هنگام کردن عملکردها و سیاستهای امنیتی کشور مبادرت ورزد.