پدیده جهانی شدن یکی از بحث برانگیز ترین موضوعات فراروی کشورها در عصر کنونی است که در مورد آن اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد و بررسی آثار و پیامدهای گسترده این فرایند بر ابعاد مختلف حیات انسانی از جمله آثار سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی آن توجه اندیشمندان، سیاستمداران ، اقتصاد دانان و متولیان فرهنگی جهان را به خود جلب کرده است. این بررسیها ، قبل از همه نیازمند کمی کردن این پدیده و ساخت و به کارگیری شاخصهای مناسب برای اندازه گیری آن می باشد . در این رساله بر آنیم ضمن معرفی انواع شاخصهای مختلف جهانی شدن ، آثار این فرایند را بر رشد اقتصادی ، اشتغال و توزیع درآمد در ایران بررسی نماییم. اجرای مدلهای رگرسیونی و آزمونهای هم انباشتگی یوهانسن - جوسلیوس و علیت گرنجری در یک دوره زمانی ۴۲ ساله (۱۳۳۸- ۱۳۷۹) با استفاده از نسبت " تجارت - GDP" به عنوان شاخص جهانی شدن اقتصاد ، نشان می دهد که این فرایند در ایران سطح تولید سرانه و نرخ رشد اقتصادی رو افزایش و نرخ بیکاری را ، به مقدار اندک ، کاهش می دهد. همچنین استفاده از آزمونهای هم انباشتگی یوهانسن - جوسلیوس و علیت گرنجری در دوره زمانی (۱۳۴۷-۱۳۷۹) و استفاده از اضافه بهاء نرخ ارز در بازار سیاه به عنوان شاخص مناسب دیگری از جهانی شدن اقتصاد ، حکایت از آن دارد که این فرایند نابرابری های درآمدی را در ایران تشدید می کند.