عنوان

عضویت در سازمان تجارت جهانی و اقتصادهای وابسته به نفت خام

IR

‎م۵۳

فارسی

IR

ah

عضویت در سازمان تجارت جهانی و اقتصادهای وابسته به نفت خام

[مقاله]

/ محسن حبيبي باغي

با توجه به ارائه‎ي رسمي گزارش رژيم تجاري ايران توسط وزارت امور خارجه‎ي كشور به دبيرخانه‎ي سازمان تجارت جهاني در پاييز 1388، اكنون سئوال اصلي اين است كه آيا كشور ايران با سبد صادراتي كه در حدود 90% آن را نفت و فرآورده هاي نفتي تشكيل مي‎دهد، با اقتصادي وابسته به صادرات نفت‎خام و فرآورده‎هاي آن، مي‎تواند از عضويت در WTO در جهت شتاب بخشيدن به برنامه‎هاي رشد و توسعه‎ي اقتصادي خود بهره برداري كند؟ در اواسط دهه‎ي 1990، تعداد زيادي از كشورهاي در حال توسعه از جمله چند كشور مهم صادر كننده‎ي نفت، به اميد تاثير مثبت آزاد سازي تجاري بر سرعت رشد و توسعه‎ي اقتصادي به عضويت سازمان تجارت جهاني درآمدند. نتايج مطالعه‎‎ي حاضر كه با تاكيد بر فرمول تعديل شده، محاسبه‎ي مزاياي نسبي بلاسا (1965) در مورد هر دو گروه عضو و غير عضو WTO انجام شده، تفاوت معناداري را از نظر افزايش تنوع محصولات صادراتي و يا افزايش تخصص در توليد و صادرات محصولات پيچيده‎تر نشان نمي‎دهد و براين مهم تاكيد مي‎كند كه كشورهاي صادركننده‎ي نفت كه تنوع سبد صادراتي آن‎ها محدود به صادرات كالاهاي اوليه مانند نفت، گاز، فلزات پايه و ... مي‎باشد، لزوما و به طور خودكار با عضويت در WTO رشد نخواهند كرد، مگر اين‎كه شرايطي را جهت تغيير مزيت نسبي كشور از توليد و صادرات كالاهاي اوليه به توليد و صادرات كالاهاي پيچيده ايجاد كنند. به عبارت ديگر، عضويت در WTO و آزادسازي تجاري ناشي از آن، به تنهايي منجر به صنعتي شدن كشورهاي مزبور نشده و سبد صادراتي آن‎ها را متنوع نخواهد ساخت.

، (بهار۱۳۹۰ )

مطالعات اقتصاد انرژی

، سال هشتم، شماره۲۸

، بهار ۱۳۹۰

:ص. ۱۷۷-۱۵۳

تجارت در صنایع ناهمسان

حمایت گری

مزیت نسبی آشکارشده

سازمان تجارت جهانی

تجارت در صنایع همسان

موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت

ح‍ب‍ی‍ب‍ی‌

، م‍ح‍س‍ن‌

، ۱۳۲۶ -

ایران

مرکز ملی مطالعات جهانی شدن

نمایه‌سازی قبلی

e

AF

83291

1

a

Y