#مقدمه و هدف :باوجود سابقه طولانی همنویسندگی در حوزههای مختلف، این پدیده در ایران کمتر مورد بررسی قرار گرفته است .این پژوهش با هدف بررسی وضعیت همکاری علمی میان حوزویان و دانشگاهیان، به بررسی پدیده همنویسندگی پژوهشگران دانشگاههای دولتی تهران و حوزه علمیه قم طی سالهای1392 - 1383 پرداخته است .روش :پژوهش از نوع کاربردی است و با روش کتابخانهای انجام شده است .برای تعیین میزان مشارکتپذیری از فرمول ضریب مشارکت و نیز شاخص همکاری علمی استفاده شده است .جامعه پژوهش، تولیدات علمی پژوهشگران سه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، فرهنگ و اندیشه اسلامی و نیز حوزه و دانشگاه است .جمعآوری دادهها با مراجعه به اصل مقالات با استفاده از پایگاههای داخلی از جمله :نورمگز، مگیران، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام و پرتال علوم انسانی انجام شد .جهت ورود اطلاعات و نیز تحلیل دادهصها از نرم افزار EXCEL استفاده شد .یافتهصهاونتیجهصگیری :بطور کلی تمایل به همکاری بین پژوهشگران در خلال سالصهای مورد بررسی روندی صعودی داشته و ضریب مشارکت گروهی در ت╩لیف مقاله55/0 و کتاب 62/0میصباشد که نشان از تمایل نویسندگان به انجام پژوهشصهای مشارکتی است .سهم مشارکت زنان در تولیدات علمی مشترک کمتر از مردان است .دانشگاه تهران در همکاری با حوزه علمیه در ر╬س قرار دارد .الگوی همکاری از نظر تعداد نویسندگان درت╩لیف کتاب، سه نویسندهای و در حوزه علوم حدیث، روان شناسی، فلسفه و منطق میباشد و در ت╩لیف مقاله، در الگوی دونویسندهای و حوزه اقتصاد، بیشترین همکاری صورت گرفته است .باتوجه به مقدار ضریب مشارکت بدست آمده، اینگونه به نظر میصرسد که نویسندگان گرایش زیادی به همکاری دارند، اما به دلیل پراکندگی و محدود بودن تعداد تولیدات علمی میتوان اینگونه استنباط کرد که تنها گروه خاصی از افراد دارای بیشترین تعداد تولیدات هستند و این نشان از یک مشارکت واقعی بین حوزویان و دانشگاهیان نمیباشد .