#بررسی تطبیقی مفهوم و جایگاه سعادت در تربیت اخلاقی از دیدگاه کانت و علامه طباطبایی ره
#ح، ۱۵۲ ص.
1
#پژوهش حاضر تطبیق دیدگاه کانت به عنوان نماینده فلسفه غرب و دیدگاه علامه طباطبایی به عنوان نماینده فلسفه اسلامی، در مورد سعادت که موضوعی مطرح در فلسفه اخلاق است، می باشد، با این هدف که هم مفهوم سعادت در آراء فلاسفه روشن شود و هم جایگاه آن در تربیت اخلاقی از دیدگاه اسلامی و غیر اسلامی مشخص شود .برای این منظور سوالات در نظر گرفته شده در این تحقیق عبارت است از :مفهوم سعادت از نظر کانت چیست؟ مفهوم سعادت از نظر علامه چیست؟ جایگاه سعادت در تربیت اخلاقی هر کدام به صورت جداگانه چگونه است؟ و سوال اصلی ، نقاط اشتراک و افتراق دیدگاه کانت و علامه در مورد مفهوم و جایگاه سعادت در تربیت اخلاقی کدام است؟ این پژوهش از نوع تحلیل تطبیقی با استفاده از روش پژوهش تطبیقی بردی می باشد، که شامل چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه است .بر این اساس پس از بررسی مفهوم و جایگاه سعادت در تربیت اخلاقی هر کدام از دو متفکر در پاسخ سوال پایانی این نتایج بدست آمد :- سعادت از نظر کانت به معنای خوشی و لذت هرچه بیشتر است در حالیکه علامه سعادت رابه معنای رسیدن به لذت در شان انسانی وخیر وجودی می داند .- کانت سعادت را در سودمندی مادی می داند ولیکن علامه سعادت را هم مربوط به روح می داند و هم جسم .- از نظر کانت کمال، معنوی است و سعادت، حسی ولی علامه بیان میدارد که سعادت وکمال گرچه در مفهوم از هم جدایند ولی در مصداق با هم متحدند.- کانت خیر را اعم از سعادت می داند در حالیکه در نظر علامه هر جا سعادت است خیر نیز هست اما ممکن است جایی خیر باشد و سعادت در اصطلاح آنجا معنا نداشته باشد.- هدف تربیت اخلاقی کانت خود آئینی اراده است اما علامه سعادت را هدف غایی تربیت اخلاقی انسان می داند.- از نظر کانت سعادت بسته به تکلیف و وظیفه هر شخص متفاوت است، اما علامه ریشه سعادت انسان را در توحید دانسته و خداوند را عالم تر از خود انسان بر سعادت او می داند.- کانت سعادت را نسبی می داند ولی علامه آن را هدفی مطلق برای تربیت اخلاقی معرفی می کند.- کانت سعادت را از امور عاطفی می داند که با خرد تناسبی ندارد ولیکن علامه راه رسیدن به سعادت را خرد و کسب بینش می داند.