#مقدمه و هدف:هیپرآلژزی یکی از علائم دیابت قندی محسوب می شود که کیفیت زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد .پپتید کارنوزین دارای اثرات ضد دیابتی و ضد التهابی و آنتی اکسیدانتی می باشد .در این بررسی اثر ضد دردی این ماده در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد ارزیابی قرار گرفت .مواد و روش ها 60:سر موش صحرائی نر به6 گروه :کنترل ,کنترل تحت تیمار با کارنوزین100، دیابتی، دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتیتیمار شده با کارنوزین 50و دیابتیتیمار شده با کارنوزین100، تقسیم شدند .کارنوزین در دو دوز 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم( داخل صفاقی )یک هفته پس از القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین، به مدت5 هفته یک روز درمیان تجویز شد .یک ساعت قبل از آزمون فرمالین سدیم سالیسیلات 200 میلی گرم بر کیلوگرم( داخل صفاقی )تجویز شد .در پایان کار برای بررسی درد از آزمون های فرمالین و غوطه ور کردن دم در آب داغ استفاده شد .یافته ها:تجویز کارنوزین در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم موجب کاهش معنی دار نمره درد موشهای دیابتی فقط در مرحله حاد آزمون فرمالین گردید (05/0p<) و تزریق سدیم سالیسیلات نمره درد را در مرحله مزمن بطور معنی دار کاهش داد (01/0p<). بعلاوه، تجویز کارنوزین در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم به موش های دیابتی یک افزایش معنی دار در مدت زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم ایجاد نمود (05/0p<). بعلاوه، تجویز کارنوزین به موش های کنترل تغییر معنی دار در این دو آزمون ایجاد ننمود .نتیجه گیری :تجویز کارنوزین در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم موجب کاهش معنی دار شدت درد در مرحله حاد آزمون فرمالین در مدل تجربی دیابت قندی می شود و آستانه درد حرارتی را افزایش می دهد .