#در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بارها از سلاحهای شیمیایی بویژه سولفورموستارد در جبههها و شهرهای مرزی استفاده گردید. مشکلات تاخیری در ریه، چشم و پوست که شایعترین ارگانهای درگیر در مصدومین شیمیایی است، بیانگر فعالیت مکانیسمهای ایمنی و اکتسابی میباشد. این مطالعه که از نوع مورد - شاهدی میباشد بر روی ۴۴۱ نفر از این مصدومان با عوارض ریوی شدید، ۷۵ نفر دارای عوارض ریوی خفیف و متوسط و ۵۵ نفر از افراد غیرشیمیایی به عنوان گروه کنترل انجام گردید. نتیجهگیری حاصل از این تحقیق عبارتست از: عدم تفاوت معنیدار در اینترلوکین ۹۱ سرمی در گروههای مواجهه یافته با سولفورموستارد در مقایسه با گروه شاهد بدون مواجهه، افزایش این سایتوکین را به عنوان یک عامل دستاندرکار در موضع التهاب و ایجاد مکانیسمهای التهابی را رد نمیکند و ضروری است مطالعات بیشتری جهت بررسی ارتباط اینترلوکین ۹۱ با شدت عوارض تاخیری و بویژه اندازه گیری سطح آن در موضع التهاب مانند ریه،چشم و پوست بعمل آید