بررسي ميزان آگاهي و مواجهه پزشكان عمومي شهرستان بابل در رابطه با بهداشت حرفه اي، 1378
[مقاله]
/ آرام تيرگر، رضا صالحي
سابقه و هدف: بهداشت حرفه اي به عنوان جزئي از خدمات بهداشتي اوليه (PHC) و وضع قوانين مربوط به تامين سلامت نيروي كار، پزشكان عمومي را به يكي از اصلي ترين ارائه كنندگان خدمات فوق مبدل نموده است. اين مطالعه بمنظور بررسي ميزان آگاهي و مواجهه پزشكان عمومي شهرستان بابل در رابطه با بهداشت حرفه اي در سال 1378 انجام پذيرفته است. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت مقطعي بر روي كليه پزشكان عمومي شهرستان بابل در نيمه دوم سال 1378 انجام گرفت. داده هاي مطالعه از طريق پرسشنامه و يا مراجعه مستقيم به مطب ها جمع آوري و با استفاده از آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از 183 پزشك عمومي شهرستان بابل، 149 نفر در اين بررسي شركت نموده و سايرين به دلايل مختلف از جمله امتناع يا ادامه تحصيل وارد مطالعه نشده اند. از ميان پزشكان مورد بررسي، 69% با علم بهداشت حرفه اي آشنايي داشته اند. 79.6% از سوي بيمارانشان در خصوص عوارض ناشي از كار مورد سوال قرار گرفته و 85% با بيماراني روبرو شده اند كه به تشخيص آنها بيماريشان ريشه در شغل داشته است. 10 درصد در زمان بررسي يا در گذشته، با صنايع در خصوص تامين سلامت نيروي كار همكاري داشته و 84% در رابطه با فراگيري مطالب بهداشت حرفه اي احساس نياز كرده اند. 60 درصد از پزشكان آموزش هاي دوران تحصيل خود را با نيازهاي پس از فراغت از تحصيل منطبق ندانسته اند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، بازنگري در برنامه هاي مربوط به آموزش بهداشت حرفه اي و ارائه مطالب متناسب با نيازهاي جامعه جهت دانشجويان پزشكي ضروري بنظر مي رسد.