آگاهي، نگرش و عملكرد دندانپزشكان عمومي در درمان آنتي باكتريال عفونت هاي با منشا دنداني (5 شهر استان مازندران)
[مقاله]
/مينا مطلب نژاد، رضا عيسي پور، بيژن حيدري
سابقه و هدف: درمان عفونت هاي با منشا دنداني از مسائل مهم در دندانپزشكي مي باشد. اما متاسفانه امروزه بدليل عدم آگاهي دندانپزشكان از درمان صحيح چنين عفونت هايي با تجويز بي رويه آنتي بيوتيك ها، شاهد بروز سوش هاي مقاوم از ميكروارگانيسم ها مي باشيم. اين بررسي به منظور تعيين ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد دندانپزشكان 5 شهر استان مازندران در درمان عفونتهاي دنداني انجام شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه در سال 1380 بر روي 152 دندانپزشك عمومي در 5 شهر استان مازندران انجام گرفت. بدين منظور پرسشنامه هايي شامل 9 سوال آگاهي با 22 امتياز، 2 سوال نگرش با 2 امتياز و 3 سوال عملكرد با 4 امتياز تهيه و در اختيار دندانپزشكان قرار داده شد. سپس داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون آماري مجذور كاي و Kruskal wallis مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: از 152 دندانپزشك مورد مطالعه، 111 نفر (73%) مذكر و 41 نفر (27%) مونث بودند. 59 دندانپزشك سابقه طبابت 5 سال و كمتر، 47 نفر بين 10-6 سال و 43 نفر نيز 11 سال سابقه و بيشتر داشتند. ميانگين آگاهي دندانپزشكان 9.9 از مجموع 22 امتياز بود كه در مردان بيشتر از زنان بود و با افزايش سابقه كاري از ميزان آن كاسته مي شد. 78.9 درصد از دندانپزشكان موفق به كسب هر دو امتياز مربوط به نگرش شدند و 77.3% از چهار امتياز مربوط به عملكرد به دو امتياز و بيشتر نائل آمدند كه اين امتيازات با جنسيت و سابقه كار آنها ارتباطي نداشت. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، سطح آگاهي دندانپزشكان در درمان آنتي باكتريال عفونت هاي دنداني چندان مطلوب نيست و اين ميزان به مرور زمان و با دور افتادن از محيط هاي دانشگاهي كاهش مي يابد كه شركت در دوره هاي بازآموزي را براي دندانپزشكان الزامي مي كند.