بررسی طول بیدردی ۵۰ مورد اسپاینال آنستزی با لیدوکائین۵ همراه با ۲۵ میکروگرم فنتانیل در مقایسه با بررسی طول بیدردی ۵۰ مورد اسپاینال آنستزی با لیدوکائین۵ همراه به ۲/۵ میکروگرم سوفنتانیل در گروههای مختلف بیماران
[پایاننامه]
/بهمن حسن نسب
؛استاد راهنما: سید مظفر ربیعی
دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
، ۱۳۷۶
۶۵ص.
: مصور، جدول
چاپی
کتابنامه
دکترای تخصصی
، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
در بررسی که توسط اینجانبان در طی یک دوره زمانی بیست ماهه بعمل آمده است طول بیدردی ۵۰ مورد از بیمارانی که اسپاینال آنستزی با لیدوکائین5 همراه با ۲۵ میکروگرم فنتانیل گرفته بودند با۵۰ مورد از بیمارانیکه اسپاینال آنستزی با لیدوکائین5همراه با۲/۵ میکروگرم سوفنتانیل گرفته بودند مقایسه شدند. نوع اعمال جراحی متفاوت بوده است بطوریکه ۴۶ مورد سزارین ۱۸ مورد ترمیم سیستوسل رکتوسل - ۱۲ مورد فتق اینگوینال - ۶ مورد واریکوسل۶ مورد هموروئید - ۴ مورد پلیت گذاری استخوان ساق -۴ مورد تاندون و عضلات پا- ۲ مورد آپاندیسیت و ۲ مورد پلیت گذاری استخوان ران بوده است .تعداداعمال جراحی هر گروه زوج انتخاب شده است تا بتوان از هر گروه نیمی را با فنتانیل و نیمی دیگر را با سوفنتانیل مقایسه کرد همه بیماران درASA کلاسIیاII بودهاند.در همه موارد از نیدل شماره25استفاده شدهاست و همه بیماران بمدت ۲۴ ساعت در بخش از نظر دپرشن تنفسی و سدایشن نیز طول بیدردی تحت نظر بودهاند.دوز لیدوکائین بر حسب نوع عمل جراحی و سطح آنستزی انتخاب شده است اما در هر گروه بیماران بیماران ،این دوز ثابت بوده است بطوریکه برای همه موارد سزارینها70 mg و برایDHSو آپاندیسیت100mg و برای هموروئید50mg و در بقه موارد75mgبوده است . و طبق نتایج بدست آمده بطور محسوس در تمام سریهای مورد مطالعه طول مدت بیدردی با لیدوکائین سوفنتانیل بیشتر از لیدوکائین همراه با فنتانیل بوده است بطوریکه طول مدت بیدردی با لیدوکائین فنتانیل بطور متوسط ۲/۲ ساعت بوده است اما با لید.کائین سوفنتانیل این مدت طولانی تر و بطور متوسط ۳/۸ ساعت بوده است .در بالین بیماران نالوکساندر همه موارد آماده بود اما هیچگاه استفاده نشد زیرا در هیچ مورد دپرشن تنفسی دیده نشد اما کلیه امکانات درمانی برای مقابله با دپرشن تنفسی احتمالی ، در اطاق ریکاوری و نیز در بخش در بالین بیماران مهیا بوده است و همه بیماران بمدت ۲۴ ساعت در بخش توسط پرسنل آموزش دیده از نظر تعداد و عمق تنفس ،سطح هوشیاری و وضعیت عمومی از نزدیک کنترل می شدند. در گروه سزارین آپگاراسکور نوزادان متولد شده تحت تاثیر نوع داروی بکاررفته قرار نگرفته بود و در خاتمه بیشتر از80بیماران از روش آنستزی و بیدردی بعد از عمل ابراز رضایت میکردند.