بررسی پاسخ به درمان اشعه در کانسر پستان در سال۱۳۷۱-۷۴ در بیمارستان شهید رجائی بابلسر
[پایاننامه]
/شمیلا سرهنگیان
؛استاد راهنما: مسعود ایاز
دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
، ۱۳۷۴-۷۵
۷۱ص.
: جدول
چاپی
کتابنامه
دکترای عمومی
، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
درمان استاندارد برای کانسر پستان، ماستکتومی رادیکال یا اصلاح شده میباشد. رزکسیون سگمنتال بعلاوه رادیاسیون بعد از عمل باید با انتخاب مناسب بیماران باشد، همچنین با محاسبه میزان بقا و حصول نتایجCosmetic عملی میباشد. امتحانات و بررسیهای آینده روی درمان کانسر غیر پیشرفته پستان باید انجام شود. نقش عامل کموتراپی غیر اساسی است. طبق تحقیقات متفاوت بیشتر تاثیر آن بعنوان عامل سیتوکسیک یا ساپرس کننده هورمونال میباشد. کموتراپی در بیماران قبل از منوپوز موثر است. تاثیر آن در بیماران پس از منوپوز بصورت واضح توضییح داده نشده است. بیماران پرهمنوپوز که از نظر غدد لنفاوی زیر بغلیpositive هستند، کاندید آجوانت کموتراپیاند. رسپتورهای استروژن و پروژسترون باید در همه نمونهها ارزیابی گردد زیرا از نظر هورمون درمانی مهم است. برای کموتراپی بعد از عمل بررسیهای دقیق تری لازم است. کانسر پیشرفته پستان به کموتراپی، رادیاسیون و اگر ممکن باشد ماستکتومی توتال نیازدارد. همچنین عوامل درمان کننده متفاوت، مفید هستند. اجوانت کموتراپی و رادیاسیون در کانسر پستان در طی سالها ی اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. استفاده از جراحی نگهدارنده پستان در ترکیب با رادیاسیون یک آلترناتیو برای ماستکتومی میباشد، این درمان نتایج مفیدی درbody image در مقایسه با ماستکتومی دارد. طی تحقیقات وسیع میزان بقا بدنبال ماستکتومی و همچنین بدنبال درمان فوق معادل هم بود. نتایج کلینیکی درمانهای نگهدارنده پستان شامل: میزان پایین عود موضعی، نتایجcosmetic عالی و کاهش عوارض می باشد. درمان نگهدارنده کانسر پستان شامل اکسیزیون تومور اولیه و رادیاسیون بافت پستانی مجاور میباشد که برای خانمهاstagell ,stagel متد مناسب است. در ضمن میزان بقا معادل ماستکتومی توتال و دایسکشن آکزیلاری میباشد. روش