اختلالات شنوایی در اثر دسفرال تراپی در بیماران تالاسمی ماژور
[پایاننامه]
/فاطمه نوروزی
؛استاد راهنما: فرهاد دریانی تبریزی
دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
، ۱۳۷۴
۱۲۱ص.
: جدول، نمودار
چاپی
کتابنامه
دکترای عمومی
، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
در این مطالعه، عارضه اتوتوکسیسیتی ایجاد شده در اثر درمان با دفروکسامین در ۷۶ بیمار تالاسمی ماژور که در طی شهریور ۷۳ لغایت اسفند ۷۳ به درمانگاه تالاسمی شهید یحیی نژاد بابل مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفته است .اتوتوکیستی ایجاد شده توسط دفروکسامین از نوع حسی- عصبی و در فرکانسهای بالای ۴۰۰۰ تا ۸۰۰۰ هرتز و در آستانه شنوایی کمتر ازdB ۲ تاdb ۵۵ ایجاد شده بود. در مجموع ۹ نفر از بیماران یعنی۱۱/۸۵ دچار این نوع کاهش شنوایی شده بودند. این بیماران در طیف سنی ۱۱ تا ۲۹ سال بودند، بیماران با کدهای ۱۹ و ۶۱ دارای کاهش شنوای حسی- عصبی از نوع شدید و باقی بیماران کاهش شنوای از نوع متوسط داشتند. دفروکسامین موارد مثبت بمدت ۳۰-۴۵ روز پس از انجام ادیومتری قطع و پس از آن مجددا ادیومتری انجام شد. بغیر از یکی از بیماران با کد ۲۸ که بعلت عدم همکاری، ادیومتری مجددی برای وی در دسترس نیست، برای بقیه بیماران ادیومتری مجدد انجام شده بود. در ۵ بیمار ادیومتری مجدد، شنوای در حد طبیعی را نشان داد یعنی۵۵/۵۵ موارد، در دو مورد کاهش شنوایی از نوع شدید به نوع متوسط تبدیل شده و بهبودی نسبی یافته بودند یعنی در۲۲/۲۲ موارد. یک مورد یعنی ۱۱/۱۱ ادیومتری مجدد بدون تغییر باقی مانده و یک مورد دیگر یعنی۱۱/۱۱ نتیجه نامشخص باقی ماند. در نهایت ما پیشنهاد می کنیم که برای جلوگیری از ایجاد کاهش شنوایی حسی- عصبی در اثر دفروکسامین، بیماران دوز دارو را حداکثر تا50mg/kg/day افزایش دهند و هر ۶ ماه یکبار نیز ادیومتری و آزمایشات شنوایی مورد لزوم انجام گیرد.