عنوان

اشارات قرآنی در نهج البلاغه از خطبه ۱۷۵ تا پایان خطبه ها

۹۹۱پ

فارسی

اشارات قرآنی در نهج البلاغه از خطبه ۱۷۵ تا پایان خطبه ها

[پایان نامه]

/ امید پیشگیر

؛ استاد راهنما: سیدمحمدکاظم طباطبایی؛ استاد مشاور: محمدحاج ابوالقاسم

: دانشگاه قرآن و حدیث (قم)

، ۱۳۹۲

۱۴۶ص

کلید واژه ها: خطبه های نهج البلاغه، آیات فرآن، امام علی (علیه السلام)، اشارات.

چاپی

کتابنامه: ص. ۱۴۵ - ۱۴۶؛ همچنین به صورت زیرنویس

کارشناسی ارشد

علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)

۹۲/۹/۳۰

۱۹/۲۵

امیر المؤمنان (علیه السلام) در سخنان و یا نوشته های خود، گاه به اقتباس و گاه به تضمین، از آیات قرآن بهره برده است. در بخشی از میراث حدیثی آن حضرت که در قالب نهج البلاغه در اختیار ماست؛ نه به اقتباس از آیات قرآن استفاده شد و نه به تضمین؛ بلکه تلمیح و اشاره به مضمونی از قرآنی است که ذهن آشنای با قرآن در می یابد که این سخن برگرفته از آیه یا آیاتی از قرآن کریم است. این تحقیق در محدوده خود؛ یعنی از خطبه 175 تا پایان خطبه ها تلاش کرده با تکیه بر معنای واژگان وشرح عبارات نهج البلاغه از یک سو ونیز معنا و تفسیر آیات قرآن کریم از سوی دیگر، این اشارات را کشف کرده؛ هم نوایی روح قرآن و نهج البلاغه را نشان دهد. که در نهایت روشن شد امام (علیه السلام) در محدوده یاد شده در 14 مورد با اقتباس ازقرآن کریم، تصریح می کند آنچه می گوید آیاتی از کلام الله است و در 26 مرد آیات را در ضمن کلام خویش به کار می برد بی آنکه به آیه بودن آن ها تصریح نماید و در بیش از 115 مورد در قالب تلمیح، به آیاتی از قرآن کریم اشاره دارد بی آنکه به جمله ای از قرآن کریم، تصریح و یا آن را در لابلای کلام خویش تضمین کند.

پیشگر

، امید

طباطبایی

حاج ابوالقاسم

، محمدکاظم

، محمد

، استاد راهنما

، استاد مشاور

ایران

کتابخانه دانشگاه قرآن و حدیث (پردیس تهران)

20140707

p ۹۹۱ پایان ‌نامه

p

TF

92029

1

a

Y