روش تفسیر روایی قرآن، یکی از رایج ترین و استوار ترین روش های تفسیری است که در بین روش های تفسیری جایگاه ویژه ای داشته وهمواره مورد توجه مفسران بوده است. در این مجال با استناد به روایات تفسیری، آیات (183-158) سوره بقره را مورد بررسی قرار دادیم. پاره ای از تفاسیر روایی شیعه مانند (قمی، عیاشی، صافی وبرهان) و روایات نبوی موجود در (الدارالمنثور) از منابع مورد استفاده در این مجال است. آیات (183-158) به موضوع مهم (وصیت) و موضوعاتی مانند (سعی میان صفا و مروه؛ کتمان حق، ممنوع؛ مردن با کفر؛ بیزاری رهبران از رهروان؛ گام های شیطان؛ تقلید کورکورانه از نیاکان؛ ممنوعیت گوشت های حرام؛ راه اعتدال وامت معتدل؛ قصاص و روزه) پرداخته است. (132) روایت در ذیل آیات آمده است که پیشینه آن به موضوع وصیت اختصاص دارد. با این وجود مهم ترین موضوع، امر (وصیت) است. اهل سنت وصیت تبّرعی را فقط برای خویشان غیر وارث جایز دانسته اند؛ به اعتقاد آنها برای وارث نمی توان وصیت کرد، خواه به میزان ثلث مال باشد، خواه کمتر یا بیشتر، مگر با اجازه وَرَثه؛ اما از نظر امامیه، وصیت تبّرعی در ثلث مال، در مورد خویشاوندان و غیر خویشاوندان صحیح است و فرقی نمی کند وصیت شدگان، وارث باشند یا غیر وارث. درسایرموضوعات نیز تبیین جزئیات، مهم ترین شاخصه روایات تفسیری می باشد. فقه الحدیث روایات هم مضمون نیز از جمله کارهای انجام گرفته است.