چکیده: پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه های کلامی علامه مجلسی در مسأله توحید می پردازد.وی که از محدثان بزرگ عالم تشیع به شمار می آید،با رویکردی نقلی و عقلی،مسأله توحید را تبیین می کند و یکی از نکات مهم درباره این تحقیق،استفاده نویسنده از هر دو منبع نقل و عقل است.مسأله توحید عالی ترین آموزه اعتقادی مکتب تشیع است که در طول تاریخ با تبیین های مختلفی ارائه و همین اختلاف بیان ها موجب تشکیل فرقه ها و مکتب های کلامی شده است.از یک سوعقل گرایان با تکیه بر عقل بشری به تشریح توحید پرداخته اند و از سوی دیگر نقل گرایان با تمسک به کتاب و سنت برداشت های مختلفی از این مسأله بیان کرده اند.ایشان در بیان توحید،نگرشی دو سویه داشته است.