تفسیر روایی آیات ناظر به رویت حق تعالی با تاکید بر تفاسیر روایی فریقین
[سمینار]
/ آرزو علی مرادی
؛ استاد ارزیاب: احسان پور اسماعیل
: دانشگاه قرآن و حدیث(پردیس تهران)
، ۱۳۹۱
۵۹ص.
کلیدواژه: تفسیر روایی،آیات، رؤیت، فریقین.
چاپی
کتابنامه: ص. ۵۶ - ۵۸؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی ارشد
علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)
۳/۱۰/۱۳۹۱
۲۵/۱۸
رؤیت خداوند متعال، از جمله مباحث کلامی است که پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) زمینه ساز جدال بین تشیع و تسنن گردید. علت این رخداد هم این بود که پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) به خاطر منع تدوین حدیث که منجر به بروز احادیث جعلی در جامعه شد، مبانی فکری مسلمانان دچار انحراف شد و دیدگاه های متفاوت، منشأ اختلافات فرقه های کلامی شد. از جمله آنها تسنن که به اشاعره و معتزله تقسیم می شوند.1-اشاعره: معتقد به رؤیت حسی حق هستند و ادله نقلی زیادی چه از آیات و چه از روایات برای مدعای خود ذکر می کنند که بیشتر به ظاهر این آیات و روایات توجه کرده اند.آنان معتقدند که خداوند را با چشم و سر و صورت حسی، می توان هم در دنیا و هم در آخرت، رؤیت نمود.2- معتزله: به حکم عقل، به نفی رؤیت خدا در آخرت، معتقدند.البته با توجه به اینکه این گروه در زمینه اصول و پایه های خداشناسی، کمی انحراف از مسیر توحید داشتند. لذا امام صادق(ع) مکتب آنان را الحادی دانسته و مناسب با مبانی اثبات شده مشبهه معرفی می کند. دیگری شیعه هستند که بر این باورند که خدا را در آخرت هم نمی توان دید و در باب رؤیت خدا، هیچ تفاوتی بین دنیا و آخرت نیست، چون که خداوند وجودی فوق ماده است و در قیامت تبدیل به یک وجود مادی نمی شود. او قابل رؤیت نیست و لازمه رؤیت، جسمانیت و محدودیت است که از ذات او به دور است و مراد از رؤیت، رؤیت از نظر قلبی و دیدن قلب به وسیله حقیقت ایمان است، و اخبار رسیده از اهل بیت عصمت (ع) هم بر همین معنا دلالت دارد. با توجه به اینکه هریک پایه استدلال خود را مبتنی بر آیات(لا تُدرِکُهُ الأبصار) و (وُجُوهُ یَومئذ ناضره) و (یا أیها الإنسان إنک کادح إلی ربک کدحا فملاقیه) قرار داده اند در اینجا می کوشیم دیدگاه های آنان (فریقین) را با توجه به آیات مذکور، مورد بحث و بررسی قرار دهیم.