بنام خداوند هوش آفرین/ روان و دل و چشم و گوش آفرین// خداوند حی قدیم ودود/ که با ذات او در ازل کس نبود
نباشد مرا دادرس جز تو کس/ تو در هر دو عالم بفریاد رس// چو امید دارد محمد رحیم/ بعفو تو در روز آمید و بیم// ببخشا گناهش بآن شاه دین/ بکن رحم یا ارحم الراحمین
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
عنوان شنگرف.
سفید.
تیماج قهوهای ضربی و مقوایی با ترنج و گوشه، درون تیماج زرکوب ضربی.
1
3
تملک ۱۱۷۷ق.
مهر «محمدباقر».
ماخذ فهرست: مجلد یکم، صفحه ۵۴۱.
نک: مشهد، ۷-۳۲۲ و ۳۲۳؛ دانشگاه، ۳۶۴۶.
سروده ۱۱۳۶ق. محمدرحیم پس از مرگ او در چهارشنبه ۱۰ شعبان ۱۱۶۳ق (چنانکه او مینویسد) مرتب کرده است و این نسخه هم گویا خط اوست با مناجاتنامهای در پایان.
در آن آمده است:
پس از فوت مرحوم جنت مکین/ ز یعسوبنامه چو این کمترین// ز یعسوبنامه چو گفت او سخن/ بیاورد آن را چو در یاد من// ز یعسوبنامه و آغاز آن/ به نحوی که تاریخ گشته بیان// هزار و صد و سی و شش بوده سال/ که مشغول شد عم غفران مال.