؛۵/۱۳*۲۱ سم.۷۰۶ ص.۶۸۷ صحیفه آن را شماره کرده اند.۱۳ و ۱۴ س.
1
2
بزرگترین خداوندی را کوچکترین بنده ام... .
....به زبان فارسی ترجمه شده از این قرار است.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نوع کاغذ:
تحریری روشن.
میشن سیاه داغ کرده.
فلفل نمکی فرنگی معمول اوایل قرن 14 ق.
1
عناوین را به همان خط در سطر نوشته و بالای صحایف عنوان موضوع را تکرار کرده اند.
ماخذ فهرست، مجلد چهارم، صفحه ۲۹۱۴-۲۹۱۵.
(مربوط به عنوان): نک: فهرستواره کتابهای فارسی ، ج 5 ص 3416.
نام کتاب در بالای فهرستی که در آغاز نسخه قرار دارد و نیز در صحیفه اول حافظ الصحه ناصری و در صحیفه ۴ حفظ الصحه نوشته شده.مولف از شاگردان مدرسه دارالفنون تهران و نخست طبیب آن مدرسه و سپس طبیب مریض خانه دولتی بوده است و ظاهرا در جوانی درگذشته است و خود در ص ۴ تصریح می کند که این کتاب را از زبان فرانسه ترجمه کرده است ولی نام کتاب اصلی را نیاورده است.در آغاز نسخه تقریظی به مهر نیر الملک (جعفر قلی خان پسر رضا قلی خان هدایت وزیر علوم زمان) نوشته شده و در پایان کتاب مولف در ص ۶۷۹ شرحی از وضع مدرسه دارالفنون و در ص۶۸۲ فهرستی از پزشکان زمان خود و در ص ۶۸۶ فهرستی از بیماری های سالیانه تهران نوشته و در ص ۶۸۷ خواسته است فهرستی از کتاب های که در مدت ۴۰ سال تاسیس دار الفنون گذشته ترجمه شده بنویسد ولی مطلب رانا تمام گذاشته. ظاهرا نسخه اصل و به خط مترجم است و در آغاز نسخه پس از فهرست مطالب مولف قصیده ای در مدح پادشاه و امین السلطان وزیر اعظم او سروده و در آن نصرت تخلص کرده است.