/ از: محمد باقر بن محمد تقی بن مقصود علی مجلسی معروف به علامه مجلسی یا مجلسی ( -۱۱۱۰ ق).
: محمد تقی ابن محمد علی.
، ۱۲۲۸ ق.
؛ ۱۸* ۵/ ۲۷ سم. ۸۲۱ ص. ۱۸ س.
دانشمند مشهور و صاحب مولفات بسیار که بیشتر آنها در منتهای رواج است. این کتاب را به نام شاه سلطان حسین صفوی در سال ۱۱۰۷ ق در اصفهان به پایان رسانده است و در مقدمه آن ذکر از کتاب بحار الانوار خود یاد می کند.
... و آله الطاهرین المقدسین و لعنه الله علی اعدائهم اجمعهین.
انجامه: از آنجا که ذات کامل الصفات بندگان وزیر حمایت تدبیر ذوالرای الصائب و الفکر الثاقب میرزایی میرزا علیا کرایلی دام اجلاله العالی، حصول مطالب و مآرب را منظور می دارد لهذا حسب الامر معظم الیه بید حقیر الراجی ابن محمد علی، محمد تقی به تاریخ یوم الاربعاء شهر صفر المظفر سنه ۱۲۲۸ تحریر و کتابت گردید و امید که هر وقت از اوقات ( اصل از اوقات ) که مطالعه و ملاحظه فرمایند کاتب را به فاتحه خیری یاد فرمایند.
نوع خط:
رنگ مرکب:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ خوش و ترجمه عبارات تازی به خط نسخ تعلیق خوش،
در زیر سطرها به مرکب سرخ نوشته شده در حاشیه صحایف ۳و ۴ با مرکب سرخ و خط نسخ بسیار خوب و بهتر از خط متن عباراتی بوده که ظاهرآ وقف نامه کتاب بوده است و یک صحیفه آن را پاک کرده اند. عناوین و گاهی اضافات و الحاقات به خط نسخ با مرکب سیاه و سرخ و به خط نسخ تعلیق در بعضی حواشی نوشته شده. صحیفه اول تذهیب نسبه خوب و سرلوح متوسط از طلا و لاجورد و شنگرف و سرنج و زنگار و همه صحایف جدول یازده خطی از مرکب سیاه و مرکب سیاه و طلا . لاجورد و جدول بین السطرین سه خطی از طلا و مرکب سیاه دارد.
ترمه آهار مهره دار.
روغنی که پشت و روی آن نقاشی خوب دارد و عطف آن میشن تریاکی است.