/ گویا از: محمدباقر بن محمدجعفر قهی اصفهانی (قرن ۱۳ق.)
نصرالله نصرت
۱۳۰۹ق.
ص ۷۴-۱۰۹.
۱۳/۵*۲۱سم. ۲۲۷ص. ۱۸س.
1
2
بسمله الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطیبین و رهطه الهادین المهتدین... و بعد هذه کلمات وجیزه فی شرح...
مادام یکور اللیل علی النهار و لعنتک و نکالک علی اعدائهم اهل النار و قد فرغت... من شهور سنه ۱۲۷۷ اللهم اغفر لی و لجمیع المومنین.
در این اثر نام مولف نیامده، اما گویا از مولف قبلی (ش۱) باشد.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نستعلیق با دو قلم.
میشن سرخ، یک لا.
1
1
در آغاز نسخه یادداشتهای متفرقهای است از جمله یادداشت تملک و همچنین یادداشتی مبنی بر اینکه این رسایل از مصنفات حاج میرزا محمدباقر همدانی است.
در پایان این رساله یادداشتی است مورخ شعبان ۱۳۲۷ق. در تمجید از کاتب این مجموعه.
1
یادداشت تملک عبدالله طباطبایی و آقا میرزا ابوالمفاخر فردوسی در آغاز نسخه.
ماخذ فهرست: جلد ۵۰، صفحه ۹.
نک: مرعشی ۲۱/۱۱۲.
مولف در مقدمه مینویسد: «هذه کلمات وجیزه فی شرح سر ارسال الرسل و انزال الکتب و الدعوه الی الله و الامر ببعض الاعمال... و النهی عن بعضها و سر التنعیم و الخلود فی النعیم و التعذیب و الخلود فی الجهیم و کیفیه الالتذاذ و التالم فی الآخره...»
عناوین رساله «فائده - فائده» بوده و در جمادی الاولی ۱۲۷۷ق. به پایان رسیده است.