الحمد لله رب العالمین...اما بعد ...ان جماعه من الاحباب الذین یهزاوا من الاصحاب...
...و اعرض عن الباطل فاحسن ان الله مع المحسنین و صلی الله علی محمد...رب العالمین
قد فرغ من تسوید هذه الرساله فرجالله بن آقا کل محمد رستاقی.خداوندا نمیران ما را مگر بحب علی و اولاد علی سنه 1259 تمام شد شب جمعه بیست نهم شهر جمادی الاخر در قریهبالورود نور قلمی شده و این دو بیت به خاطر آمده لهذا تحریر شده: چون عمر بسر رود چه بغداد و چه بلخ/پیمانه چو پر شود چه شیرین و چه تلخ، خوش باش که بیما و تو این ماه بسی/از سلخ بغره آید از غره بسلخ.
مولف در آغاز گوید: «این رساله را به خواست گرامترین برادران نوشتم».مطالب این رساله تحت عنوانی خاص نیامده و بیشتر مطالب آن با کلمات: اعلم، انظر، تفکر شروع میشود.
نوع خط:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
تیماج قرمز.
1
در آغاز نسخه بخشی از قصیده لامیه معلقه امرءالقیس آمده است.در آغاز دفتر، 12 برگ اضافی است و اشعار فارسی و عربی و یادداشتهای گوناگون و از آن جمله یادداشت محمد طاهر طبرسی که مالک نسخه بوده است روی آنها دیده میشود.در پایان دفتر نیز 10 برگ اضافی است و قسمتی از نان و حلوای شیخ بهایی و برخی دعاها و یادداشتهای مختلف روی آنها نوشته شده.