مولف که در تاریخ گزیده (ص ۸۱۴ عکسی) و هم (ص ۸۴۵-۸۴۷ م.س) معرفی شده و از مندرجات این دو کتاب و مراجعه به خود دیوان به دست آمد که از شعرای ق ۷ق. و مصاحب سلیمان شاه که از طرف مستعصم حکومت کردستان را داشته بوده است و کمالالدین اسماعیل اصفهانی وی را بدین گونه میستاید:
اثیر دین را رسمی است بر زبان قلم/ پیام روح قدس دمبدم ادا کردن
به نوک کلک، گهر را جگر همی سفتن/ بکام صیت مجازات با صبا کردن
چه تو همی، زنی خشک طوطی انگیزی/ عجب نباشد از چوب اژدها کردن
انامل تو چه گردد سوار ذروه کلک/ ز طاعتش نتواند خرد ابا کردن
چه نکتهای تو از پرده روی بنماید/ ستاره را نبود روی جز قفا کردن
این مجموعه که شامل چهار دیوان است نویسنده آن بنابر تصریح در ص ۸۲ غلامحسین جولاق در ۱۰۰۳ق. میباشد.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق زیبا.
چهار سرلوح بسیار زیبا در صفحات ۱ و ۸۵ و ۱۵۹ و ۲۳۱ میباشد و ابیات دیوانها در متن و حاشیه نگارش یافته و همه برگها با طلا و لاجورد جدولکشی گردیده و میان سطرهای دو صفحه نخستین تذهیب و نقاشی شده.
کشمیری.
میشن.
1
یادداشتهایی از پشت نسخه محو گردیده است.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۶۸۴-۱۶۸۵.
مندرجات آن به ترتیب عبارتند از:
۱. دیوان اثیرالدین اخسیکتی (ص ۱-۸۲) قصائد و قطعات در حدود دوهزار و ششصد.
آغاز: جهان را هم جهان دانیست پیدا بین و پنهان دان/ که زیر گنبد نیلی بدید آورد چار ارکان
۲. دیوان ازرقی هروی (ص ۸۵-۱۵۷) قصائد و غزلیات و رباعیات در حدود دو هزار و سیصد بیت. در ص ۱۰۸-۱۱۰ قصیدهای از شاعری ضیا تخلص در مدح سلطان حسین بایقرا که در ۸۹۲ق. سروده شده نگارش یافته و این قصیده شصت و یک بیت است.
آغاز: ز نور قبه زرین دائره تمثال/ ز مس تفته فرو پوشد آتشین پر و بال
۳. دیوان امامی هروی (ص ۱۵۹-۲۲۸) در حدود دو هزار و دویست و پنجاه بیت قصیده و غزل و ترکیببند.
آغاز: سحرگه در جهان جان به عون مبدع اشیا/ مسافت قطع میکردم ز لا تا حضرت الا
۴. دیوان اثیرالدین اومانی (ص ۲۳۱-۲۸۱)، در حدود یک هزار و ششصد و پنجاه بیت قصیده و قطعه غزل و رباعی:
آغاز: دلا ز بند غم و محنت جهان برخیز/ ز بند هرچه ترا نیست ناتوان برخیز