باز محل شد که نسیم بهار/ در چمن آید پی رنگ و رنگار
باغ پر از سنبل و ریحان کند/ راغ پر از لعل بدخشان کند
فیض دم عیسی اگر نیستش/ این همه جان بخشی از چیستش
عزلتی این خانه چو داری مقام/ ساز به خود لذت و راحت حرام
هست جهان کلبه اندوه و غم/ روزی کسی نیست از او جزالم
در این دفتر چند بخش از آن مثنوی است با عنوان: «مقاله در صفت بهار من منبع الانهار عزلتی یزدی» و «حکایت دو راه نورد که به یمن توکل از دریا گذشتند» و «مناجات». تخلص عزلتی به تکرار در این ابیات دیده میشود.
بدون رقم کاتب و تاریخ کتابت.
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
غالب نوشتهها به صورت چلیپا و عناوین شنگرف است.
شکری نازک آمار مهره شده.
تیماجی قهوهای با ترنج و نیمترنج حاشیه و عطف وصالی شده.