/ از: معزی تخلص ابوعبدالله محمد بن عبدالملک متخلص به برهانی نیشابوری.
۱۲۹۵ق.
رحلی. ۲۰/۵*۳۳سم. ۴۲۰گ. ۱۷بیت.
بنابر مندرجات قطعهای از مشتری شاعر که بر ورق پیش از برگ نخستین نسخه میباشد، بر حسب خواست امین خلوت که از درباریان آن عصر بوده چهارده نفر که یکیک نام آنها را برده در یک هفته این نسخه را که شامل در حدود سیزده هزار و سیصد بیت از قصیده و قطعه و ترجیعبند و ترکیببند و رباعی است نگاشتهاند.
1
بر آمد عاج گون ابری ز روی ساج گون دریا/ بخار مرکز خاکی نقاب قبه خضرا
برخی از تذکرهنویسان وفات مولف را در ۵۴۲ق. دانستهاند ولی بر حسب تحقیق و تتبعی که استاد محترم آقای اقبال آشتیانی کردهاند به ظن نزدیک به یقین وفات وی میان سال ۵۱۸-۵۲۰ق. بوده است.
شرح حال معزی در نظامی عروضی چاپ لیدن قزوینی، ص ۴۰-۴۳ (به نقل مولف از خود شاعر)، لباب الالباب، ۲/ ۶۹-۸۶، تاریخ گزیده، ص ۸۲۵، تذکره الشعراء، ص ۵۷-۶۰، هفت اقلیم، ص ۶۲۲-۶۲۵ م.س.؛ آتشکده آذر، ص ۳۵۰-۳۵۸، مجمع الفصحا، ۱/ ۵۷۰-۵۹۳ و سخن سخنوران، ۱/ ۲۳۶-۲۴۹ با منتخبی از اشعار وی نگارش یافته است.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق خوب.
دو سرلوح در آغاز شرح حال و اول دیوان میباشد و میان سطرهای دو صفحه مقدمه و اول دیوان طلا اندازی شده و ۶۱ صفحه آن جدولکشی گردیده.
فرنگی.
مقوائی مخملی.
1
شرح حالی از شاعر که ظاهرا نقل از تذکره تقیالدین کاشانی خلاصه الاشعار میباشد پیش از شروع به نگارش دیوان نوشته شده.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۶۹-۱۵۷۰.
دیوان امیر معزی را که شامل قصائد و مقطعات و غزلیات و ترجیعبند و ترکیببندها است صاحب هم پانزده هزار بیت نوشته و نگارنده تاکنون بزرگتر از نسخه نخستین این فهرست که در حدود سیزده هزار و سیصد بیت میباشد ندیده و در این روزها با تصحیح اقبال آشتیانی چاپ میشود.