عبد المومن پسر جملا الدین خطیب، رمضان ۱۱۹۲ ق که برای استاد خود محمد قسیم بن احمد تختی کتابت کرده است.
، ۸ رجب ۱۰۱۸ق.
؛ خشتی. ۵/۱۷*۵/۲۰ سم.
برای شیخ محمد قسیم نوشته شده.
1
2
3
الحمد لله المتوحد بجلال وحده ذاته فی کمال کثره اسمائه و صفاته المتفرد بالتنزه والتقدس عن شائبه النقص و النقض... لما رایت الحواشی التی علقها... مولا جلال المله والدین... علی رسالته الموسومه بالزوراء... مستدعیه لتوضیحات یحتاج الیها المبتدی فادرجت فیها جمیع الفاظ المتن، و شرطت علی نفسی ان اجعلها کمتن واحد فالحق بها... توضیحات... قال رحمه الله فی خطبه الحواشی الحمد لولیه... .
... و قد تم تحریر الاصلین الممتزجین بالتوضیحات الملحقه بها علی ید مولفها... الشهیر بملا شیخم الکردی قبل الظهر الاول من الاربعاء الثامن من شهر رجب المرجب سنه ثمان و عشر بعد الالف من الهجره فی المدینه المنوره... و تکمیل الکامل حسبنا الله و نعم الوکیل.
« باتمام انجامید به رسم استاد الفاضل الکامل الحبر الالمعی المدقق المحقق رئیس الفقهاء... اعلم علماء الزمان الذی یتفوض (کذا) عنده جمیع الطالبین، سوی الذلیل الکبیل، اللهم احفظه و اصلحه معنا بحرمه لیله القدر، از دست حزین غمین عبدالمومن بن جمال الدین خطیب روز سه شنبه پانزدهم شهر رمضان در مسجد حاجی رحیم از سنه هزار و صد و نود هجری برای استادی استنادی شیخ محمد قسیم بن احمد التختی حفضه الله و مد ظله: شد نسخه برسم تابع رئیسی/ بسیار غلط ز ملک بدنویسی، در طول دو چار روز بی کم و بیش/ خاطر بهزار فکرت از بیش، در یکدو سه ساعتی ز هر روز/ شد قامه بدین راد فیروز، که ساعتها فراهم آیند/ و یکدو سه روزی ز آیند، قابلا ذاک مبین جهدی/ الهدایا بقدر من یهدی
نوع خط:
تزئینات جلد:
نسخ تحریری.
مقوا حاشیه و عطف تیماج.
2
در کنار صفحات نسخه حاشیه هایی با نشان (قاضی زاده) (ملا شیخ زاده رحمه الله) (عبد الرحمان کردی) (مولانا عبدالکریم) (لاحد من الفضلاء) (میرزا جان) (مولانا سید محمد امین) (چلبی حاشیه الموقف) (محمد القسیم) گویا همان کسی که دفتر برای او رونویس شده و هم چنین برخی از نسخه بدل ها نوشته شده. گاه نیز سقطات سطور، در حاشیه جبران گردیده.
فهرست ماخذ: مجلد سوم، صفحه۲۵۲۷-۲۵۲۸
نک: کشف الظنون، الحوراء و الزوراء.
شرح بر زوراء دوانی. وی متن زوراء و شرح (یا حاشیه) دوانی را بر زوراء در این کتاب شرح می کند و در آغاز متن زوراء «قال فی المتن» و در آغاز شرح زوراء « قال فی الحاشیه» می گوید و روش خود را در این شرح و سبب تآلیف آن را، در دیباچه روشن ساخته. مولف در دیباچه تآلیف خود را به امیر شرف خان حاکم جزیره عمر و کردستان اهداء و در دیباچه بدین گونه از او یاد کرده: « الامیر بن الامیر ناصر الشریعه القویمه سالک الطریقه المستقیمه باسط بساط العدل و الامن و الامان... الجاهد فی اعلاء کلمه الله الساعی فی احیاء سنه رسول الله الامیر الکبیر امیر شرفخان بن الخان حاکم جزیره العمریه و سایر البلاد الاکرادیه فجعله تحفه لحضرته العله... ».مولف در پایان شرح گوید: «از شرح و توضیح دو فصل اخیر ( تکمله،خاتمه یا وصیت) صرف نظر کردم زیرا خود واضح است و نیازی به تفسیر ندارد». وی در ۸ رجب ۱۰۱۸ ق در شهر مدینه از تآلیف این شرح فراغت یافته است.