آقای سید محمد باقر سبزواری بخشی از این نامه را ترجمه کرده و این ترجمه را در ضمن ۱۴ رساله به چاپ رسانیدهاند.
1
2
هذه رساله للشیخ الامام الراسخ...محمد بن علی بن العربی الطایی الاندلسی قدس الله روحه الحمد لله و سلام علی عباده الذین اصطفی...اما بعد فانا نحمد الیک الله الذی، لا اله الا هو و قال رسول الله اذا احب احدکم اخاه فلیعلمه ایاه و انا احبک...
...الاذعان للحق و التسلیم له ان لم یکن الایمان، به و هذا تمام الرساله و الله ولی الکفایه و التوفیق و الصلوه والسلم علی نبیه و صفیه محمد و آله و عترته.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نسخ.
اصفهانی شکری رنگ.
تیماج قرمز روشن (بدون مقوا).
1
خط علمالهدی پسر فیض کاشانی بر پشت نخستین برگ آن موجود است و او گواهی داده است که رساله قضاء و قدر و تاویل آیه نور (ش ۲) املاء کمالالدین عبدالرزاق کاشانی است.روی گ ۲۸ ب و ۲۹ الف نوشتههایی به نظم و به نثر فارسی و عربی و چند بیت فارسی از عطار و علاءالدوله سمنانی به خط نویسنده دفتر موجود است.این نوشته نیز از نویسنده دیده میشود: «کتبه العبد الفقیر...محمد بن جلالالدین محمد الشهیر به مومن القاسانی...لسنه ثمانی و عشرین بعد الالف من الهجره».در اول دفتر ۱۰ برگ سفید است.
3
بر پشت نخستین برگ علاوه بر نوشته علم@الهدی چند مهر که کلمه «فیضی» آن درست خوانده میشود و نیز نوشتهای از احتشام الملک موجود است.
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۶۵۵.
نک: شرح حال فخر رازی، از مایل هروی، چاپ افغان، ص ۱۱۲.
یکی از شاگردان فخر رازی که با ابن العربی دوستی داشته برای او حکایت کرده که رازی روزی بر منبر گریسته و شاگردان از او سبب گریه پرسیدند، پاسخ گفت در مسئلهای که ۳۰ سال اعتقادی داشتم اکنون برایم مسلم شد که اعتقاد سی ساله من در آن مسئله به خطا بوده و گریهام از آن است که شاید همین عقیده که اکنون برایم مسلم شد که اعتقاد سی ساله من در آن مسئله به خطا بوده و گریهام از آن است که شاید همین عقیده که اکنون دریافتم نیز به خطا باشد.محییالدین این نامه را به رازی نوشته و به استناد همین گفته، او را به ترک علوم نظری و مباحث فکری و اتخاذطریقه ریاضت و سلوک و خلوت خوانده است.ابن عربی در اوائل این نامه از غزالی با عنوان «سیدنا ابوحامد» یاد کرده و او را از خود دانسته.در جایی دیگر گوید: «از چه رو در این ورطه ماندهای و در راه ریاضت۲ها و مجاهدات و خلوات که با سنت رسول (ص) مطابق است وارد نمیشوی».مایل هروی در شرح حال فخر رازی از این نامه یاد کرده و نوشته در کشکول بهایی نقل شده و نیز گوید معلوم نیست فخر رازی، به این نامه محیی۲الدین جواب داده یا نه