بسمله، الحمد لله الذی علم فی الاول بعین علم بذاته جمیع ما ظهر و یظهر الی الابد من مکوناته علی نحو ماهی علیه من صفاته علما کلیا بکلیاته جزئیا بجزئیاته و کیف لا و انه مع الکل حاضر لانه الاول و الاخر و الباطن و الظاهر و کل من لا یخفی علیه شی مما فی...ثم لا تیقید علمه بزمان او مکان فیحجبه حاجب و یستره...اما بعد فاعلم ایها المشوق الی حقیقه التوحید الذی یطابقه الکتاب المجید و یوافقه صحیح الخبر بالجواب العتید... .
...استبان تقریره من عجاله الوقت فان المقام مقام الایماء فلا یحتمل تمام الاستیفاء و الحمد لفیاض فنون الالاء لا سیما تحقیق حقایق الاشیاء و الحمد لله رب العالمین.
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
شکسته نستعلیق.
زرد رنگ و نازک و آهار شده.
تیماج مشکی رنگ.
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۶۱۳- ۲۶۱۴.
رسالهای است به شیوه عرفان دارای ده «تمهید».
در تمهید 6 حضرات خمس را بیان داشته و در تمهید 7 از فصوص و فکوک (از مولفات صدرالدین قونوی) یاد کرده از دیباچه بر میآید که مولف رساله میخواهد مبانی عرفانی را به حدیث و قرآن سازگار سازد و در اثناء کتاب (در ضمن تمهید 6) از شرح الحدیث یاد کرده و روشن نیست که مقصود او شرح کدام حدیث است به نظر میرسد صاحب رساله در نظر داشته دو بیت معروف و منسوب به محییالدین اعرابی را شرح کند و این ده مقدمه را برای آن اشعار تمهید کرده.وی پس از بیان تمهیدات میگوید.
و اذا عرفت هذه المقدمات سهل شر قول الشیخ رضی الله عنه: کنا حروفا عالیات لم نقل/ معتقلات فی ذری اعلل القلل، انا انت فیه و نحن انت و انت هو/ و الکل فی هوهو فسل عمن وصل.