خدای عزوجل بر جهان چو فرمان داد/ ترا کلاه فریدون و تخت خاقان داد
از مندرجات دیوان رفیعالدین لنبانی به دست میآید که از شعرای اواخر ق ۶ق. بوده و مدائح گروهی از زمامداران و دانشمندانی که در این عصر زندگانی مینمودهاند، در آن یافت میشود. عوفی و پس از وی دولتشاه سمرقندی (ص ۱۵۵-۱۵۷) او را به نام رفیعالدین لنبانی معرفی کرده و قصیدهای از او نقل نموده. امین احمد رازی در هفت اقلیم این شاعر را به نام «رفیعالدین مسعود لنبانی» معرفی و از دو قصیده وی چند بیت نقل نموده و گوید از اقران کمالالدین اسماعیل بوده.
نویسنده از خود و سال نگارش نام نبرده ظاهرا در نیمه اول ق ۱۱ق. نگاشته شده و کمتر صفحهای از آن بیغلط است.
نوع خط:
تزئینات نسخه:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
نستعلیق.
صفحه نخستین دارای یک سرلوح است.
دولتآبادی.
تیماجی.
ماخذ فهرست: مجلد دوم، صفحه ۱۵۱۵.
نک: لباب الالباب، ۲/ ۴۰۰-۴۰۱؛ تذکره الشعراء، ص ۱۵۵-۱۵۷؛ هفت اقلیم، ص ۷۲۰-۷۲۱ م د؛ آتشکده آذر ص ۱۸۲؛ مجمع الفصحا، ۱/ ۳۳۴-۲۳۵؛ روز روشن، ص ۲۵۳ و تاریخ مفصل ایران، تاریخ مغول، ص ۱۱۳ و ۵۳۲-۵۳۳.
شامل قصائد و غزلیات و رباعیاتی از شاعر میباشد و در ح ۱۳۰۰ بیت است.